สาเหตุ…ที่ไม่ก้าวหน้าในงาน

บันได
เอชอาร์ คอร์เนอร์

ธำรงศักดิ์ คงคาสวัสดิ์
http://tamrongsakk.blogspot.com

เวลามีคนมาทักเราว่า “แหม…นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วเธอยังเหมือนเดิมเลยนะ” ผมว่าหลายคนที่ถูกทักอย่างงี้คงจะรู้สึกดีจริงไหมครับ เพราะส่วนใหญ่ก็จะคิดถึงรูปร่างหน้าตาที่ยังดูอ่อนเยาว์ หรือยังมีนิสัยดีเสมอต้นเสมอปลาย

แต่ถ้าคำทักทายข้างต้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับหน้าที่การงานล่ะ มีใครอยากอยู่ในตำแหน่งเดิมไปเรื่อย ๆ โดยไม่ก้าวหน้าบ้างไหม

หรือพูดง่าย ๆ ว่าวันเวลาที่ผ่านไปก็ไม่อาจทำให้ตำแหน่งหน้าที่การงานเปลี่ยนแปลงไปได้เลย คือเคยเข้ามาทำงานเมื่อสิบปีก่อนในตำแหน่งไหน เดี๋ยวนี้ก็ยังคงเป็นขวัญใจน้อง ๆ รุ่นใหม่ในตำแหน่งนั้นเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือมีความเป็นอมตะในตำแหน่งเดิม

จากตรงนี้ผมก็เลยมาลองคิดต่อไปจากประสบการณ์ของผมว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้คนทำงานยังคงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลงตามนี้ครับ…

1.ทำงานเท่าเงินเดือน : คนพวกนี้มักจะมีคำพูดติดปากว่า “บริษัทให้เงินเดือนเท่านี้ก็ทำแค่นี้แหละจะเอาอะไรกันมากมาย…” เรียกว่าจ่ายแค่ไหนก็ทำให้แค่นั้น จ่าย 100 ก็ทำให้ 100 ก็พอแล้ว (เผลอ ๆ จะทำน้อยกว่า 100 อีกต่างหาก) จะเอาอะไรกันนักกันหนา คือมักจะทำตัวเป็นคล้ายแมวน้ำหรือปลาโลมาที่จะกระโดดลอดห่วงก็ต่อเมื่อครูฝึกป้อนปลาให้กินเท่านั้น

2.ทำงานแค่หน้าตัก มักจะยึดแค่ JD เป็นสรณะ : คือตามหัวข้อเลยครับทำงานตาม JD ถ้ามีนอกเหนือจากนั้นก็จะเกี่ยงงานโดยอ้างเหตุผลสารพัด งานอะไรที่ได้รับมอบหมายมาใหม่ก็ไม่อยากเรียนรู้ไม่อยากรับผิดชอบ

3.ปฏิเสธความก้าวหน้า เมื่อมีโอกาสมาก็ไม่รับ : ไม่อยากรับผิดชอบอะไรให้มากกว่านี้ ไม่ชอบความเปลี่ยนแปลง ทำแค่นี้ก็พอแล้ว

4.ความถนัด/ความสามารถไม่ตรงกับงานที่ทำ : ไม่เคยสำรวจตัวเองเลยว่าตัวเองมีความถนัดหรือมีความสามารถอะไรบ้าง เปลี่ยนงานไปเรื่อย ๆ เพื่อค้นหาตัวเองแต่ก็หลายปีผ่านไปยังค้นไม่เจอซะที

5.ไม่เคยวางแผนหรือมีเป้าหมายในชีวิต : ใช้ชีวิตอย่างไม่มีเป้าหมาย ขาดแรงบันดาลใจและเปะปะ ก่อนที่เรือเล็กจะออกจากฝั่งจะต้องมีเป้าหมายให้ชัดเจนเสียก่อนนะครับว่าเราจะไปที่ไหนใช้เวลาเท่าไหร่จะไปถึงจุดหมายได้ยังไงไม่งั้นก็เคว้งคว้างอยู่กลางทะเลนั่นแหละ

6.อยู่ในองค์กรที่ไม่เคยมีการวาง career path : จะเรียกว่าโชคไม่ดีก็ได้ เพราะไปทำงานอยู่ในบริษัทที่ไม่เคยคิดถึงความเติบโตก้าวหน้าของลูกจ้างพนักงานบ้างเลย, ผู้บริหารใช้งานพนักงานไปแบบวัน ๆ ให้ได้เงินมีรายได้เข้าเป้าของบริษัทก็พอแล้ว, ผู้บริหารจิตใจคับแคบกับพนักงาน

7.ได้หัวหน้าไม่ดี : มีหัวหน้าที่ขี้อิจฉาบ้าอำนาจ ไม่เคยคิดพัฒนาลูกน้องไม่เคยสอนงานลูกน้อง ไม่เคยส่งเสริมความก้าวหน้าของลูกน้องให้ได้เลื่อนตำแหน่ง หัวหน้าจิตใจคับแคบ เอาเปรียบลูกน้อง เอาดีเข้าตัว เอาชั่วโยนลูกน้องโลเลเปลี่ยนใจไปมา ไม่กล้าแก้ปัญหาไม่กล้าตัดสินใจ

8.ประชาสัมพันธ์ตัวเองไม่เป็น : ทำงานดีแต่ไม่เคยมีการประชาสัมพันธ์ให้โลกรู้บ้างเลยว่าเราทำอะไรไปบ้างที่เป็นผลงานที่ดี-เด่น-ดัง เป็น signature มีลายเซ็นให้ทุกคนได้รู้ว่านี่คือผลงานของเรา หลายคนที่ทำงานดีมีความสามารถ แต่ PR ตัวเองไม่เป็นก็จะกลายเป็นพนักงานเก่งและดีที่โลกลืมแล้วก็มองข้ามไป ไม่รู้จักใช้สื่อโซเชียลหรือสื่ออื่น ๆ ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองบ้างเลย

9.มีทัศนคติที่ดูถูกตัวเอง : ชอบพูดหรือคิดกับตัวเองว่า…เรื่องนี้เราทำไม่ได้หรอกเพราะใคร ๆ เขายังทำไม่ได้เลย แล้วเราจะทำสำเร็จได้ยังไง, เรื่องนี้ยากไม่มีวันทำได้, คนเก่งกว่าเรายังมีอีกตั้งเยอะให้เขาทำไปก็แล้วกัน ฯลฯ มีปัญหาในทุกคำตอบแทนที่จะหาคำตอบในแต่ละคำถาม ฯลฯ ตรงนี้ผมอยากจะบอกว่า… “ใครจะดูถูกเราก็ไม่แย่เท่าเราดูถูกตัวเอง” ต่อให้เก่งยังไงถ้ามีทัศนคติลบมากกว่าบวกคนเก่งเหล่านั้นก็ไปไหนไม่ได้ไกลหรอกครับ

และขอตบท้ายว่า “ความก้าวหน้าและมั่นคงขึ้นอยู่กับตัวของเรา ไม่ใช่หัวหน้าหรือองค์กร”


จริงไหมครับ ?