ราชกิจจานุเบกษา เผยแพร่คำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนุญ “ร้อยเอก ธรรมนัส พรหมเผ่า” ไม่พ้นสภาพความเป็น ส.ส. และรัฐมนตรี
วันที่ 5 มิถุนายน 2564 ที่เว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษา เผยแพร่คำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญ ที่ 6/2564 ระหว่างประธานสภาผู้แทนราษฎรส่งคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 82 วรรคหนึ่ง และมาตรา 170 วรรคสาม ประกอบมาตรา 82 ว่า
- ประกาศแล้ว! พระราชกฤษฎีกาเงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบี้ยหวัดบำนาญ รับ 11,000 บาทต่อเดือน
- บังคับใช้แล้ว! หลักเกณฑ์การดำเนินงาน 30 บาทรักษาทุกที่ ด้วยบัตรประชาชนใบเดียว
- อะไรทำให้ “ทองคำ” แพง สงคราม หรือการเก็งกำไร ?
สมาชิกภาพของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของ ร้อยเอกธรรมนัส พรหมเผ่า สิ้นสุดลงตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 101 (6) ประกอบมาตรา 98 (10) และความเป็นรัฐมนตรีของ ร้อยเอก ธรรมนัส พรหมเผ่า รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ สิ้นสุดลงเฉพาะตัวตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคหนึ่ง (4) ประกอบมาตรา 160 (6) และมาตรา 98 (10) หรือไม่
ศาลรัฐธรรมนูญได้อ่านคำวินิจฉัยเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2564 ที่ผ่านมาว่า ร้อยเอกธรรมนัส ไม่พ้นสมาชิกภาพ ส.ส.และความเป็นรัฐมนตรี เหตุไม่เคยต้องคำพิพากษาศาลไทย จึงไม่มีลักษณะต้องห้ามตามรัฐธรรมนูญ ส่วนปัญหาว่า ข้อกล่าวอ้างตามคำร้องเป็นเรื่องความเหมาะสมในการดำรงตำแหน่งทางการเมืองหรือไม่ ไม่อยู่ในอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญที่จะวินิจฉัย (อ่านคำวินิจฉัยฉบับเต็ม)
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ก่อนหน้านี้ ร้อยเอกธรรมนัส เป็นผู้ต้องคำพิพากษาอันถึงที่สุดกระทำความผิดตามกฎหมายว่าด้วยยาเสพติด ในความผิดฐานเป็นผู้ผลิต นำเข้า ส่งออก หรือผู้ค้าตามคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์รัฐนิวเซาท์เวลส์ ประเทศออสเตรเลีย ลงโทษจำคุกเป็นระยะเวลา 6 ปี
ต่อมา ประธานรัฐสภาส่งความเห็นของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (ส.ส.) 51 คน ขอให้วินิจฉัยพ้นสภาพการเป็นสมาชิกภาพ ส.ส. และความเป็นรัฐมนตรีของ ร้อยเอกธรรมนัส สิ้นสุดลง กระทั่งเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2564 ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย ใน 2 ประเด็น ดังนี้
ประเด็นที่ 1 สมาชิกภาพ ส.ส. ศาลเห็นว่า แม้ข้อเท็จจริงในคดีฟังได้ว่า ผู้ถูกร้องเคยต้องคำพิพากษา ของศาลแขวงรัฐนิวเซาท์เวลส์ ออสเตรเลีย ก่อนสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้แทนราษฎร แต่ไม่ใช่คำพิพากษาของศาลไทย ผู้ถูกร้องจึงไม่มีลักษณะต้องห้ามตามรัฐธรรมนูญ 98 (10) สมาชิกภาพสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของผู้ถูกต้องไม่สิ้นสุดลงตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 101 (6) ประกอบมาตรา 98 (10)
ประเด็นที่ 2 ความเป็นรัฐมนตรีสิ้นสุดลง ระบุว่า เมื่อวินิจฉัยในประเด็นที่ 1 ไว้แล้ว ว่าผู้ถูกร้องไม่มีลักษณะต้องห้ามตามรัฐธรรมนูญมาตรา 98 (10) จึงไม่มีเหตุทำให้ความเป็นรัฐมนตรีของผู้ถูกร้องสิ้นสุดลงเฉพาะตัวตามรัฐธรรมนูญ ตามมาตรา 160 (6) ความเป็นรัฐมนตรีผู้ถูกร้องไม่สิ้นสุดลงเฉพาะตัว ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคหนึ่ง (4)