
คอลัมน์ : สามัญสำนึก ผู้เขียน : สมถวิล ลีลาสุวัฒน์
วันก่อน พี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่รู้จักกันมานาน ชวนไปเดินเล่นชมวิวกรุงเทพฯชั้นในยามค่ำคืน เพราะหลายเสียงบอกว่า เขตรัตนโกสินทร์เพลานี้ช่างสวยวิจิตรตระการตามาก มีเวลาต้องไป
พอจอดรถด้านข้างวัดราชนัดดารามวรวิหาร พี่ลัดดาคนขับเปรยว่า ไม่ต้องไปไหนได้มั้ย อยู่แถวนี้ล่ะ ดูสิ วัดสวยมาก มองแล้วเหมือนภาพวาด ทำให้คิดถึงบ้านเกิดเรือนไม้สีฟ้าเขียว ริมถนนมหาไชย ที่อยู่ตรงข้ามป้อมมหากาฬ ที่สร้างในสมัยรัชกาลที่ 1 บริเวณเชิงสะพานผ่านฟ้าลีลาศ ย่านที่ทะลุไปสำราญราษฎร์ได้
วัดราชนัดดาฯเป็นพระเจดีย์โลหะปราสาทแห่งแรกและแห่งเดียวในประเทศไทย ภายในเป็นอาคาร 7 ชั้น มียอดปราสาทถึง 37 ยอด อันหมายถึง พระโพธิปักขิยธรรม (ธรรมเป็นไปในทางปัญญาเครื่องตรัสรู้) 37 ประการ ถือเป็นจุดดึงสายตาของทุกคนที่วิ่งรถผ่าน หลังรื้อทิ้งโรงหนังเฉลิมไทย เราก็เห็นเพชรเม็ดงามที่ซ่อนอยู่ เป็นความงามจากเบื้องหลังสู่เบื้องหน้า
กล่าวถึงพี่ลัดดาเธอเกิดที่นี่จนอายุ 3 ขวบ ครอบครัวก็ย้ายไปอยู่ชานเมืองแถวประชาราษฎร์ ถนนสายไม้ ติดเจ้าพระยา ปัจจุบันบ้านที่เธออยู่กลายเป็นดงคอนโดฯ เพราะมีรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินกับสีม่วงต่อเชื่อม จนกลายเป็นทำเลที่ดี ไม่ใช่บ้านนอกแบบแต่ก่อน
ส่วนบ้านเก่าบ้านเกิดพี่เค้า ตึกแถวเยื้อง ๆ ฝั่งตรงข้ามที่เรียกว่า ย่านประตูผี กลายเป็นสตรีตฟู้ดที่กำลังดังไปทั่วโลก เพราะเป็นย่านกินชิมของอร่อย ตั้งแต่ผัดไทยลุงภา ผัดไทยทิพย์สมัย เจ๊ไฝ ติ๋มนมสด ที่เปิดสาขาแรกที่นี่แล้วไปได้ดี เลยไปเปิดที่เชียงใหม่เป็นสาขาสอง ดังพอ ๆ กับมนต์นมสดใกล้ ๆ กันก็เป็นร้านน้ำเต้าหู้ปูปลา เป็นร้านขายน้ำเต้าหู้ เต้าฮวยน้ำขิง ธรรมดา แต่แต่งร้านให้ดูโมเดิร์น และใช้ลูกเล่นตั้งชื่อร้านแบบเก๋ ๆ มีคำว่า ปูปลา มาต่อท้าย วัยรุ่นเลยชอบ
กองทัพเดินด้วยท้อง พวกเราลงความเห็นจะกินผัดไทยร้านที่ไม่รอนานคือ ร้านลุงภา แต่ไม่เห็นลุงนะ เห็นแต่เด็กต่างด้าววัยยี่สิบชายหญิง ผัดกับเสิร์ฟ รสชาติเรียบร้อยมาก แต่กินไป 3 คำ ชักอร่อยแฮะ แปลกดี
ที่ไม่เข้าร้านดังอย่างทิพย์สมัย เพราะเขาขายดีมาก ทั้งคนไทย ต่างชาติ ยืนเข้าแถว คิวยาวเป็นป้ายรถเมล์ ยาวไปถึงร้านเจ๊ไฝ
วันนั้นร้านเจ๊ไฝดูเหงา ๆ ทำให้เกิดคำถาม ร้านเจ๊เค้าดังระดับโลก แล้วทำไมเรียลไทม์จึงดูเฉย ๆ
เพื่อนฝนกับพี่แต้วเปรยว่า ราคาแพงไป เราไม่ได้อยากเช็กอินขนาดยอมทุ่มเงินต่อจานถึง 1 พันบาท อยากมาชิล ๆ บรรยากาศสบาย ๆ มากกว่า จึงไม่แปลกที่จะมีดราม่าในโลกโซเชียลบ่นกันว่า เจ๊ไฝเปลี่ยนไป เจ๊ถูกยกระดับสู่ตลาดพรีเมี่ยมแล้ว ระดับเจ๊คือขายเงินดอลลาร์ เงินยูโรแล้ว เงินบาทดูเล็ก คนละเซ็กเมนต์
อย่างไรก็ตาม ส่วนตัวคิดว่า เจ๊ไฝ คือเจ้าแม่สตรีตฟู้ด คือซูเปอร์สตาร์ คือผู้ทรงอิทธิพล ที่ยังมีตัวตนและจับต้องได้ ในความเป็นซอฟต์พาวเวอร์แบบไม่ตั้งใจ
“เจ๊ไฝ หรือ เจ๊เปีย-สุภินยา จันสุตะ” เป็นซอฟต์พาวเวอร์ตัวจริง ที่มาดังตอนอายุ 70 กว่า
ไม่แน่จริง เจ๊คงไม่ได้รางวัลมิชลิน 1 ดาว ถึง 7 ปีซ้อน และรางวัลบุคคลต้นแบบ (Icon Award) ปี 2021 จากเว็บไซต์ theworlds50best
เจ๊เลยเป็นตำนานของสตรีตฟู้ดระดับโลก ที่ทำให้ย่านประตูผี เป็นแลนด์มาร์กที่ทุกคนตั้งใจมาแบบสักครั้งในชีวิต โดยเฉพาะไข่เจียวปูที่อร่อยและแพง
เจ๊โตมาในครอบครัวร้านขายก๋วยเตี๋ยวไก่ จบแค่ ป.4 เป็นลูกจ้างร้านตัดเสื้อมาก่อน มาจับตะหลิวเพราะต้องช่วยแม่ขายอาหาร
อีกประเด็นคิดว่า แคแร็กเตอร์เจ๊แกโดดเด่น ใส่แว่นอันโต มีหมวกคลุมผมยืนทอดหน้าเตาถ่านที่ไฟลุกโชน กี่ปี ๆ ไฟหน้าเตาถ่านของเจ๊ก็ไม่มีแผ่ว แม้บางวันจะไม่มีลูกค้า มีแต่คนมายืนถ่ายรูปหน้าร้าน แล้วเดินไปกินผัดไทย
สรุปเจ๊ไฝดังไกลทั่วโลก ทั่วเอเชีย ยิ่งเห็นซองบะหมี่รามยอนรสต้มยำกุ้ง Shin ramyun x Jayfai ที่จับกับแบรนด์ดังเกาหลีใต้ แล้วมีรูปเจ๊โชว์หน้าซองด้วยแล้ว ดีใจนะ ยังงัยเจ๊ก็ดูเจ๋งสำหรับเรา ที่ทำให้อาหารธรรมดา ๆ ขายได้แพงขึ้น