คอลัมน์ Market-Think
โดย สรกล อดุลยานนท์
- เปิด 10 อันดับมหาวิทยาลัยรัฐ-ราชภัฏ-เอกชน ที่ได้รับความนิยมมากสุด
- โปรดเกล้าฯ พระราชทานยศ ข้าราชการในพระองค์ฝ่ายทหาร 3 ราย
- ดร.วิวัฒน์ กรมดิษฐ์ ผู้อยู่เบื้องหลัง “บ้านกรมดิษฐ์” บ้านสวนลอยฟ้า
เพิ่งอ่านบทสัมภาษณ์ “โน้ส” อุดม แต้พานิช ในเว็บไซต์ The clound
ก่อนอื่นต้องชมเลยว่า “เบลล์” จิรเดช โอภาสพันธ์วงศ์ สัมภาษณ์ได้ดีมาก
ทำให้เห็น “โน้ส” ในมุมที่หลายคนไม่เคยเห็น
ประเด็นหนึ่งที่ผมชอบมาก คือ เรื่อง “แรงบันดาลใจ”
“โน้ส” บอกว่าเขาเหนื่อยหน่ายกับ “แรงบันดาลใจ” ที่ท่วมเมือง
ใครเชิญให้เขาพูดเรื่องนี้ เขาจะปฏิเสธทันที
เพราะ “โน้ส” รู้สึกว่า “แรงบันดาลใจ” มีกันเยอะแล้ว
แต่สิ่งที่ขาดไป คือ “การลงมือทำ”
“ไม่ว่าเขากำลังคิดทำอะไรอยู่ ผมจะไม่ค่อยให้เขามาใส่ใจเรื่องแรงบันดาลใจ พยายามจะไม่ให้เขาเรียงลำดับความสำคัญเอาแรงบันดาลใจเป็นอันแรก”
เขาเชื่อว่าก่อนที่จะหา “แรง” ที่ผลักให้เขาเคลื่อนที่ไป
ต้องเริ่มที่ “เป้าหมาย” ก่อน
พอมี “เป้าหมาย” เมื่อไร “วิธีการ” จะตามมาเอง
เหมือนปักหมุดว่าจะไป “สยามพารากอน”
เดี๋ยว “วิธีการ” ก็ตามมาเอง
นั่งรถไฟฟ้า รถเมล์ แท็กซี่ เดินไป หรืออาศัยรถใครไป
ลงมือทำ ลองผิดลองถูก
เขาเชื่อว่ามีวิธีการเดียวเท่านั้นที่จะก่อเกิดผลงานขึ้นมาได้ ก็คือกระโดดลงไปทำ
แล้วมันก็จะผิดพลาด แล้วก็เรียนรู้จากสิ่งนั้น
“ระบบนิเวศของการงานมันเป็นอย่างนั้น ลงมือทำ เกิดปัญหา หาทางออก เรียนรู้ลงมือทำ เกิดปัญหา หาทางออก เรียนรู้ แล้วมันจะวนอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ”
นี่คือ บทสรุปของ “โน้ส” ในวัยที่ใกล้จะ 50
ตอนนี้ “โน้ส” กำลังจะเปิด “เดี่ยวไมโครโฟน” ครั้งใหม่
“เดี่ยว 12”
เปิดการแสดงวันที่ 3-12 สิงหาคม
และเปิดให้จองบัตรวันที่ 2 มิถุนายนครับ
“เดี่ยวไมโครโฟน” วันนี้มีอายุ 23 ปีแล้ว นับตั้งแต่เริ่ม “เดี่ยว” ครั้งแรก
“เบลล์” ถามว่า “เดี่ยว” ที่เป็น “มาสเตอร์พีซ” ของ “โน้ส” ผ่านไปแล้วหรือยัง
คำตอบของ “โน้ส” ก็คือ…มันผ่านไปแล้ว
“แล้วทำไมยังทำอยู่”
“โน้ส” บอกว่าเขาเคยคุยเรื่องนี้กับ “ป้อม-อัสนี โชติกุล”
คำตอบที่ได้ ก็คือ “นายโน้ส ดำเนินต่อไป-ดำเนินต่อไป”
“ผมก็ทำเดี่ยวไมโครโฟนแบบที่ไม่ได้คิดจะป่าวประกาศหรือโชว์ศักยภาพอะไร ผมแค่ตั้งอกตั้งใจทำสิ่งที่รัก เหมือนร้านซูชิเล็ก ๆ ของลุงจิโร่”
ครับ เขารู้แล้วว่าที่เขาทำ “เดี่ยว” ไม่ใช่เพราะต้องการเสียงชื่นชมว่า “สุดยอด”
แต่เขาทำ เพราะเขารักในสิ่งนี้
บางทีคำว่า “แรงบันดาลใจ” ที่คนรุ่นใหม่ใฝ่หากัน
มันอาจจะเป็นคำเดียวกับคำว่า “รัก”
รักในสิ่งไหน เราจะมีแรงบันดาลใจในการลงมือทำ
ผมนึกถึงประโยคหนึ่งที่ พี่เสถียร จันทิมาธร อดีตบรรณาธิการบริหาร “มติชนสุดสัปดาห์” เคยบอกกับ “ไมเคิล ไรท์” ตอนที่เขากังวลเรื่องงานเขียนของตัวเอง
เขาอยากเขียนงานให้ดีขึ้นทุกครั้ง
คำปลอบโยนของ “พี่เถียร” สั้น ๆ และลึกซึ้ง
“ภูเขามีหลายลูก”
ครับ ถ้าเข้าใจว่าชีวิตหรือการทำงานไม่ใช่การไต่เขาสูงเพียงลูกเดียว
แต่หมายถึง “การเดินทาง”
“ภูเขา” ไม่ได้มีลูกเดียว
มีขึ้น-มีลง
และมี “ทางราบ”
ไม่ต้องคิดอะไรมาก
…ดำเนินต่อไป
