“หนุ่มเมืองจันท์” : ไฟป่า “โควิด-19”

Photo by Anusak Laowilas/NurPhoto via Getty Images

คอลัมน์ Market-think โดย สรกล อดุลยานนท์

ถึงวันนี้ “ไวรัสโควิด-19” ได้กลายเป็น “ไฟป่า” ออสเตรเลียไปแล้ว ลุกไหม้และลามออกไปแบบไม่รู้ทิศรู้ทาง ไม่มีใครทายถูกว่าหายนะครั้งนี้จะยาวนานเท่าไร และจะระบาดไปประเทศไหนอีก

ที่เลวร้ายกว่าก็คือ “ไฟป่า” เรามองเห็น “ไฟ” แต่ “ไวรัส” เรามองไม่เห็น เราไม่รู้ว่าจะระบาดไปที่ไหนบ้าง คนที่ติดไวรัส และเป็นคนที่แพร่เชื้อ เราก็ไม่รู้ว่าใคร จนกว่าอาการจะออก

ผลกระทบด้านเศรษฐกิจวันนี้รุนแรงมาก แรงจนไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ตอนที่ระบาดอยู่แค่เมืองจีน คนก็คิดว่าแค่ป้องกันคนจีนไม่ให้เข้าประเทศก็จบ อย่างมากก็เสียรายได้ก้อนใหญ่จากนักท่องเที่ยวจีน หรือจะเสียหายเรื่องการส่งออก-นำเข้าบ้าง

เพราะจีนเป็นโรงงานอุตสาหกรรมของโลก เป็นหนึ่งในศูนย์กลางการค้าโลก แต่พอไวรัสระบาดไปทั่วโลก ความเสียหายก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

แค่คนไม่ยอมเดินทาง ไม่เคลื่อนย้ายจากประเทศหนึ่งไปประเทศหนึ่งก็เสียหายหนักแล้ว ตอนนี้ในประเทศเดียวกัน การจัดงานที่มีคนมาชุมนุมจำนวนมากก็ต้องยกเลิกงาน ทั้งเรื่องความปลอดภัย และกลัวว่าคนจะเข้าร่วมงานน้อย สับสนอลหม่านไปทั้งโลก

“โอลิมปิก” ที่ “โตเกียว” ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเลื่อนหรือเปล่า เศรษฐกิจพังกันเป็นแถบ ๆ ในเมืองไทยตอนนี้หนักมากนะครับ ร้านค้าต่าง ๆ ยอดขายตกลงเรื่อย ๆ แบบหาฝั่งไม่เจอ ยิ่งร้านค้าที่พึ่งพานักท่องเที่ยว ตอนนี้สถานการณ์หนักมาก

วันก่อน ไปอมรินทร์พลาซ่า เจอร้านขายผลไม้ด้านหน้า ถามว่าเป็นไงบ้าง เขาส่ายหน้า ค่าเช่า 1,500 ตอนนี้ขายได้ 2,000-3,000 บาท จากเดิมวันละ 10,000 บาท แบบนี้ไม่ได้มีแค่ร้านเดียว ทุกแห่งเจอกันหมด

ยิ่งเกิดเหตุคุณปู่ไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วติดเชื้อไวรัส “โควิด-19” แต่ไม่ยอมบอกหมอ คนไทยยิ่งตกใจกันไปใหญ่ บริษัทใหญ่ ๆ สั่งห้ามพนักงานไปประเทศเสี่ยง บางบริษัทเล่นหนักถึงขั้น ถ้าใครไม่เชื่อ ยังไปอีก ไล่ออกเลย ส่วนคนที่ไปมาแล้วให้อยู่บ้าน 14 วัน

ตลาดหุ้นดิ่งเหว จนหลายคนที่กู้เงินมาซื้อหุ้น เจอบังคับขาย กระเป๋าฉีกกันเป็นแถบ สถานการณ์แบบนี้นอกเหนือความคาดหมาย เกินกว่าที่ใครจะคาดคิด

ทุกธุรกิจต้องวางแผนตั้งรับกับสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 จะจบลงเมื่อไรหรือลุกลามไปมากกว่านี้

เพราะจากจีน เริ่มระบาดหนักในประเทศต่าง ๆ เหมือนไฟป่าเกิดขึ้นเป็นจุด ๆ ตอนนี้กระจายไปทั่วโลกแล้ว ความหวาดวิตกเช่นนี้จะทำให้เหตุการณ์ต่าง ๆ บานปลายไปมากกว่าที่ใครคาดคิด

ต้องตั้งสติให้ดี ตั้งการ์ดให้รัดกุม รักษาลมหายใจเอาไว้ และผ่านไปให้ได้


เพราะ “โอกาส” ยังเป็นของผู้มีชีวิตอยู่เสมอ