Market-Think โดย สรกล อดุลยานนท์

หนุ่มเมืองจันท์ : เสียงที่ไม่มีเสียง

market-think สรกล อดุลยานนท์


ผมเชื่อว่าข่าวเรื่อง “ครูจุ๋ม” คงสะเทือนใจคนที่มีลูกทุกคน ยิ่งเห็นคลิปที่ครูทำร้ายเด็กตัวเล็ก ๆ หลายคนคงโกรธแทนพ่อแม่ของเด็ก

อุตส่าห์ส่งเรียนโรงเรียนแพง ๆ หวังว่าจะได้รับการดูแลดีกว่าโรงเรียนของรัฐ แต่กลับเจอเหตุการณ์เช่นนี้
ข่าวนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ที่ได้รับความสนใจมาก เพราะเข้าถึงความรู้สึกของคนจำนวนมาก

ตอนแรกที่เห็นข่าวนี้ ส่วนใหญ่ยังเปิดใจว่าเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากครูคนเดียว โรงเรียนคงไม่รู้เรื่องด้วย
เพราะมีศิษย์เก่าหลายคนที่จบโรงเรียนนี้และมีประสบการณ์ดี ๆ จากคุณครูในโรงเรียน

แต่ทันทีที่เจ้าของโรงเรียนออกมาให้สัมภาษณ์สื่อ แทนที่จะขอโทษ หรือแสดงความรับผิดชอบ เพื่อให้ผู้ปกครองรู้สึกดีขึ้น เขากลับแสดงท่าทีที่ไม่ยอมรับ โกรธ ไม่พอใจ กลายเป็นว่าผู้ปกครองทำอะไรเกินเหตุ

ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นจึงตีกลับอย่างรุนแรง พื้นที่ว่างที่คนเคยให้โอกาสกับโรงเรียนหดหายไป กลายเป็นข้อสรุปว่า เพราะเจ้าของโรงเรียนคิดแบบนี้ ครูจึงกล้าใช้ความรุนแรงกับเด็ก

เป็น “ข้อสรุป” ที่คนส่วนใหญ่รู้สึกขึ้นมาเอง โดยที่เจ้าของโรงเรียนไม่ได้พูด

“เสียง” ที่ไม่มี “เสียง” จึงมีความสำคัญ “เสียง” นี้เกิดขึ้นจากความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมาจากพฤติกรรมในอดีต
หรือปรากฏการณ์ในวันนี้

เช่นเดียวกับกรณีที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยังหาตัวรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังคนใหม่ไม่ได้สักที
ทั้งที่เวลาก็เนิ่นนานมากว่า 1 เดือนแล้ว ตอนแรกคนคิดว่า พล.อ.ประยุทธ์ รอให้ใกล้เวลาที่จะเข้าถวายสัตย์ฯก่อนจึงค่อยประกาศตัว

แต่ผ่านวันที่ 24 กันยายนไปแล้ว เมืองไทยก็ยังไม่มีรัฐมนตรีคลังคนใหม่ แสดงว่าไม่มีใครยอมรับตำแหน่งนี้
พล.อ.ประยุทธ์เพิ่งยอมรับว่า ทุกคนที่ติดต่อไป ส่วนใหญ่พร้อมช่วยอยู่เบื้องหลัง แต่ไม่พร้อมรับตำแหน่ง

เหตุผลก็คือ “ครอบครัว” ไม่เห็นด้วย เรื่อง “ครอบครัว” ถือเป็นข้ออ้างที่คลาสสิกมาก เราจะได้ยินเหตุผลนี้เป็นประจำ เวลาที่จะไม่รับตำแหน่งพอ ๆ กับเรื่อง “สุขภาพ” ที่มักใช้ตอนลาออก

การหาตัวรัฐมนตรีคลังคนใหม่ไม่ได้ในเวลานี้ ถือเป็น “เรื่องใหญ่” มาก เพราะเมืองไทยกำลังเผชิญกับปัญหาเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ไทย

เหมือนคนไข้ที่เข้าห้องไอซียูต้องการ “หมอ” มาดูแลอย่างใกล้ชิด เศรษฐกิจไทยก็เช่นกัน คนที่เป็น “คุณหมอ” ของรัฐบาล คือ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังว่างเว้นไม่ได้เลย

แต่เมืองไทยกลับไม่มีรัฐมนตรีคลังนานถึง 1 เดือน นี่คือ เรื่องที่ผิดปกติมาก ส่วนคนที่อยากได้ตำแหน่งก็คือ นักการเมืองในพรรคพลังประชารัฐ ยิ่งมีรูโหว่แบบนี้ อำนาจต่อรองของคนในพรรคก็ยิ่งสูงขึ้น

ส่วน พล.อ.ประยุทธ์ กลับลดต่ำลง เรื่องแบบนี้คนในแวดวงธุรกิจก็มองออก เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่า พล.อ.ประยุทธ์ อยู่ในช่วงตะวันตกดิน ทางการเมือง

ความเป็น “แม่เหล็ก” ที่ดึงดูดคนเก่งให้มาร่วมงานลดน้อยถอยลงเรื่อย ๆ ไม่มีใครอยากเข้ามาร่วมกับรัฐบาลชุดนี้

นี่คือ “เสียง” ที่ไม่มี “เสียง” แต่คนทั่วไปได้ยิน