คอลัมน์ Market-Think
โดย สรกล อดุลยานนท์
- ประกาศแล้ว! พระราชกฤษฎีกาเงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบี้ยหวัดบำนาญ รับ 11,000 บาทต่อเดือน
- พบรอยร้าวบ่อฝังกลบกากแคดเมียมของ เบาด์ แอนด์ บียอนด์
- เปิดไทม์ไลน์ลูกค้าซิตี้แบงก์ต้องรู้! ก่อนโอนย้ายบัญชีมาเป็น “ยูโอบี” 21 เม.ย.นี้
กรณี “ตูน บอดี้สแลม” มีหลายประเด็นที่น่าสนใจ
เมื่อปีที่แล้ว “ตูน” สร้างปรากฏการณ์ครั้งสำคัญขึ้นมาในสังคมไทย
เขาวิ่งระดมทุนซื้ออุปกรณ์การแพทย์ช่วยโรงพยาบาลบางสะพาน ด้วยการวิ่งจาก กทม.ไปบางสะพาน
ใช้เวลา 10 วัน กับระยะทาง 400 กิโลเมตร
ได้เงินไป 85 ล้านบาท
ครั้งนี้ “ตูน” สร้างปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม
วิ่งจากใต้สุดไปเหนือสุด ระยะทาง 2,191 กิโลเมตร
ใช้เวลา 55 วัน
ระดมทุนซื้ออุปกรณ์การแพทย์ให้กับ 11 โรงพยาบาลทั่วประเทศ
เป้าหมายของเขา คือ 700 ล้านบาท
ความคิดของเขาง่าย ๆ ครับ
เขาต้องการเงินจำนวนน้อย ๆ จากคนจำนวนมาก
คนละ 10 บาท 70 ล้านคน
700 ล้านบาท
แต่ “ตูน” ก็ไม่ได้ปฏิเสธ “ผู้ใหญ่ใจดี” หรือนักธุรกิจใหญ่ ๆ ที่อยากช่วยสนับสนุนโครงการดี ๆ อย่างนี้
ใครมีน้อยช่วยน้อย ใครมีมากช่วยมาก
คิง เพาเวอร์ เริ่มก่อน 24 ล้านบาท
ตามมาด้วยกลุ่มกัลฟ์ 10 ล้านบาท
และมีนักธุรกิจอีกหลายคนที่ทำบุญแบบเงียบ ๆ หลักล้านบาท
แต่รายใหญ่อื่น ๆ ผมยังไม่เห็น
คาดว่าอยู่ระหว่างเตรียมการอยู่
ตอนนี้ภาพที่เห็นก็คือ เด็ก ๆ และชาวบ้านยืนรอ “ตูน” ริมถนน ถือเงินคนละ 10 บาท 20 บาท เอาเงินให้ “ตูน” หรือทีมงาน
ตอนวิ่งครั้งแรก เด็กบางคนเอากระปุกออมสินมายื่นให้ “ตูน”
แม่ ๆ บางคนเอาเงินร้อยเป็นพวงมาลัยมาให้
คนขับรถบรรทุกที่เติมน้ำมันอยู่ที่ปั๊มเอาเงิน 500 บาท วิ่งมาให้ “ตูน”
เงินจำนวนนั้นอาจเป็นค่าแรงของเขาใน 1 วัน
ครั้งนี้เราเห็นทหารใต้ที่เงินเดือนน้อย นอกจากยืนรักษาความปลอดภัยให้กับ “ตูน” แล้ว
เขายังเจียดเงินจำนวนน้อย ๆ มามอบให้ “ตูน”
ภาพแบบนี้ เราเห็นมาแล้ว 2-3 วัน
เป็นภาพที่งดงามมาก
แต่ภาพนี้จะงดงามยิ่งขึ้น เมื่อ “มือ” จากส่วนบนของยอดพีระมิด
ยื่นลงมาประสานกับ “มือ” จำนวนมาก
ที่ยื่นขึ้นมาแล้วจากด้านล่างของพีระมิดเศรษฐกิจไทย
ไม่ต้องคิดเรื่อง “ภาพ” มากเกินไป
คิดจาก “ใจ” ให้เยอะ
ผมเชื่อว่า นักธุรกิจหลายคนชื่นชม “ตูน” และสนับสนุนโครงการนี้
เพียงแต่ติดหลายเรื่อง เช่น จะบริจาคเท่าไรดี
แค่นี้จะมีคนว่าไหม
หรือบริจาคทั้งที ก็อยากจะได้มอบเงินให้กับ “ตูน”
ไม่อยากทำเงียบ ๆ ฯลฯ
บางคนคิดมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว ตั้งแต่ “ตูน” วิ่งไปบางสะพาน
จนถึงวันนี้ยังคิดไม่ตก
ไม่รู้ว่า 55 วันที่ “ตูน” วิ่ง จะคิดจบหรือไม่
ความจริง เรื่องการ “ให้” อย่าคิดมากครับ
อยากช่วยเท่าไรก็ช่วย
ทำบุญเงียบ ๆ บ้าง ก็มีความ
สุขดี
ถ้าต้องช่วยเยอะ ๆ เพื่อรักษาภาพ แต่ไม่สบายใจ
เสียดายเงิน
แบบนี้ช่วยน้อยลงหน่อยก็ได้
หรือถ้าช่วยเยอะ ๆ แล้วอยากได้ภาพเยอะที่สุด
ค้ากำไรเกินควรเรื่องการให้ คนรู้สึกได้ครับ
จากที่ควรจะ “ได้” กลับ “เสีย”
เวลาทำธุรกิจ เขาให้คิดเรื่อง “เป้าหมาย”
การทำบุญในโครงการนี้ก็เช่นกัน
ถ้าเราเห็นภาพสุดท้าย คือ ชาวบ้านที่ยากจนได้ “ชีวิต” คืนจากอุปกรณ์การแพทย์ที่มาจากเงินของเรา
เด็กทารกที่คลอดก่อนกำหนด ได้เข้า “ตู้อบ” ตามเวลาที่เด็กน้อยควรได้รับ
แทนที่จะต้องเอาออกจาก “ตู้อบ” ก่อน เพราะมีเด็กที่รอคิวอยู่หลายคน
ลมหายใจและชีวิตของคนยากจนเหล่านั้นเป็น “ภาพสุดท้าย” ของการบริจาคครั้งนี้
เห็นภาพแบบนี้ในใจ
ผมว่าเราจะตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
