คอลัมน์ : Market-think ผู้เขียน : สรกล อดุลยานนท์
วันก่อน เพจ “สวนจันทวิสูตร” ซึ่งเป็นสวนทุเรียนดังของเมืองจันท์
คนแย่งสั่งจองทุเรียนกันเหมือนแจกฟรี
- ประกาศแล้ว! พระราชกฤษฎีกาเงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบี้ยหวัดบำนาญ รับ 11,000 บาทต่อเดือน
- อย. เตือนอย่าซื้อผลิตภัณฑ์ CDS มาทาน อันตรายถึงชีวิต
- แห่ขายที่ดินพ่วงโรงงาน เอกชนถอดใจ-สินค้าจีนตีตลาด
เจ้าของสวนก็ “ติสต์” มาก ให้ลงชื่อจองไว้
ทุเรียนสุกเมื่อไรก็จะตัดส่งไปให้
บางทีส่งทุเรียนแล้ว ค่อยเรียกเก็บเงิน
เขาเขียนเรื่องน่ารักเรื่องหนึ่งที่อ่านจบแล้วเซฟเก็บไว้เลย
เป็นบทสนทนาของอากับหลานสะใภ้
เกี่ยวกับเรื่อง “ทุเรียน” ในฝัน กับ “ทุเรียน” ในความจริง
“ประโยคบอกเล่าระหว่างอา กับ หลานสะใภ้
หลานสะใภ้ : อาน้อง ๆ “ตอนได้แฟนเป็นชาวสวนนะ ฝันว่าจะได้กินทุเรียนสวย ๆ กรอบนอกนุ่มในให้หนำใจ”
อาน้อง : แล้วเป็นไงล่ะ
หลานสะใภ้ : หล่น หนอนเจาะ กิ่งฉีก มีแต่นิ่ม ๆ
อาน้อง : หึหึ กรูอยู่มาตั้งแต่เด็กก็ยังไม่ได้แบบนั้นเลยนะ
เรื่องเล่าหลังบ้านชาวสวน”
ด้านหนึ่ง เหมือนเป็นเรื่องตลก ระหว่างจินตนาการกับความเป็นจริง
ด้านหนึ่ง เป็นเรื่องจริงของชาวสวน
เพราะเขารู้สัจธรรมของทุเรียน
คนที่คลุกคลีอยู่กับสวนทุเรียนจะเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี
“ชาวสวน” ส่วนใหญ่จะไม่กินทุเรียนที่ผลสวย ๆ
แต่จะกินทุเรียนที่กระรอกเจาะ หนอนเจาะ หล่น หรือมีเชื้อราดำ
เพราะเขารู้ว่าเรากิน “เนื้อทุเรียน” ไม่ได้กิน “เปลือกทุเรียน”
พูสวย ไม่สวย ถ้าเป็นทุเรียนต้นเดียวกัน เนื้อก็เหมือนกัน
เขาจึงไม่เคยกินทุเรียนเกรด ABC
ลูกสวย ๆ เอาไว้ขาย
ลูกไม่สวยเอาไว้กิน
เสียแค่พูเดียว พูอื่นก็ยังใช้ได้
เรื่องแบบนี้แม่ค้าทุเรียนที่แกะทุเรียน เอา “เนื้อ” มาใส่กล่องโฟมขาย เขาก็คิดแบบเดียวกัน
เขาทำกำไรจาก “ช่องว่าง” ตรงนี้
เพราะลูกค้าที่ซื้อทุเรียนเป็นลูก กับทุเรียนที่แกะแล้วคิดไม่เหมือนกัน
“โฟกัส” คนละจุด
ลูกค้าที่ซื้อทุเรียนเป็นลูกไปแกะเอง ส่วนใหญ่จะดูที่รูปทรงว่าเปลือกสวย ไร้ตำหนิพูสวยหรือไม่
พวกนี้ราคาจะแพง
แต่พ่อค้าทุเรียนแกะ เขาขาย “เนื้อ”
เขาจะเลือกซื้อทุเรียนที่ตกไซซ์ ปลิงหลุด หรือมีตำหนิมาแกะขาย
ขอแค่ลูกหนึ่งมีพูเต็ม ๆ ใหญ่ ๆ บ้าง
เพราะทุเรียนกลุ่มนี้ราคาจะถูกกว่า ABC เกือบเท่าตัว
คนซื้อ “เนื้อทุเรียน” ที่แกะแล้วไม่มีทางรู้เลยว่ารูปร่างผลทุเรียนเป็นอย่างไร
เขาดูแต่ “เนื้อ”
สีสวยไหม เนื้อเละไหม ใหญ่ไหม ฯลฯ
ดังนั้น เมื่อแกะเนื้อแล้ว ทุเรียนเกรด ABC จึงเท่าเทียมกับทุเรียนตกไซซ์ทันที
เพราะคนเห็นแต่ “เนื้อ” ไม่เห็น “เปลือก”
ราคาก็เท่ากัน
แม่ค้าทุเรียนแกะ เขาจึงนิยมซื้อทุเรียนที่เปลือกไม่สวย แต่เนื้อดี
มองผ่านมิติจาก “เปลือก” ไป “เนื้อ”
แค่นี้ก็ทำกำไรแล้ว
