คอลัมน์

อึดช่วยชาติ

คอลัมน์ สามัญสำนึก

โดย เมตตา ทับทิม

ไตรมาส 2/63 จะอยู่กับโควิด-19 ยังไงดี

เคอร์ฟิวหลัง 4 ทุ่มถึงตี 4 เป็นกฎหมายที่บังคับให้คนอยู่บ้านเพื่อความปลอดภัยตัวคุณเอง นับเวลาแค่ 6 ชั่วโมง แต่ก็ได้เห็นประชาชนจำนวนเล็ก ๆ ฝ่าฝืนให้ถูกจับ ถูกสั่งขังสั่งปรับ ทั้งเจตนาและไม่เจตนา

สงสารมากที่สุดคือกลุ่มเสี่ยง ผู้สูงวัยอายุเกิน 65 ปี จริง ๆ แล้วถูกเคอร์ฟิวทางอ้อมด้วยมาตรการ #อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ ไม่ได้ออกไปไหนมาไหน 24 ชั่วโมง

Advertisment

ทุกวัน กินข้าว อาบน้ำ แต่งตัวสวยพร้อมจะนั่งรถออกไปนอกบ้าน เฉาก็เฉา แต่ความเหงามีมากกว่า ยาขนานเดียวของผู้สูงวัยคือลูกหลานที่ต้องช่วยกันดูแลเป็นพิเศษ

คนที่กำลังซื้อสูง มีเงินอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีจิตใจที่จะแบ่งปันด้วย ขออนุญาตเอ่ยนาม “พี่เป้” รุ่นพี่คณะพยาบาล ลูก มช. ช้างสีม่วง

พี่เป้ขอเงินสามี 30,000 บาท แล้วขอร้องให้ขับรถพาไปตระเวนดูทั่วกรุง สะพานลอยข้ามถนนมีคนนอนไหม

ใครที่ถือของพะรุงพะรังเหมือนไม่มีที่จะซุกหัวนอน สแกนดูซิใครที่ต้องการความช่วยเหลือ

Advertisment

เงินไม่เยอะเท่ารัฐบาล แบ่งปันให้คนละ 500 บาท เดินตามรอยในหลวง ร.9 รับสั่งให้ปิดทองหลังพระ

รัฐบาลระดมสรรพกำลังหามาตรการเยียวยา ไฟฟ้า ประปาก็ยกเว้นให้โรงแรม-หอพัก-อพาร์ตเมนต์ผ่อนจ่ายค่าน้ำ 6 เดือน คนที่ไม่มีชื่ออย่างเจ้าของโรงงานอุตสาหกรรม ร้านกาแฟก็มาขอต่อคิวอยากได้ดีลแบบนี้มั่ง

ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ล่ะ มีซีอีโอรำพึงรำพันมาหลายท่านแล้ว ปีนี้น่าจะตายหยังเขียด

ก่อนหน้านี้ตลาดบูมจนน่าเกลียด อยู่ ๆ มีลูกค้าจีนไหลทะลักพรวดพราดเข้ามาช็อปซื้อห้องชุด คำพังเพยบอกว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก เจ้าของโครงการลืมคิดเผื่อเวลาน้ำลด

บางองค์กรและน่าจะหลายองค์กรรับคนเพิ่มเพราะมองโลกสวย ปรากฏว่าเจอแบงก์ชาติเสยปลายคางในปีที่แล้ว (2562) ด้วยมาตรการ LTV-loan to value อยากเก็งกำไรดีนักบังคับเก็บเงินดาวน์เพิ่มซะเลย

ทำให้กลางปี 2562 ที่ผ่านมา มีปฏิบัติการโบกมือลาตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงหลายค่าย พนักงานระดับล่าง ๆโดนกันถ้วนหน้า

ปีนี้โลกหมุนวนในรอบกี่ร้อยปีก็ไม่ทราบ มีโรคระบาดมา set zero โลกทั้งใบ ชีวิตมนุษย์มีค่ามากกว่าทรัพย์สิน รัฐบาลประเทศไทยออกมาตรการ lockdown #อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ WFH-work from home

คนทำธุรกิจกลายเป็นผู้ประสบภัย สงสารเจ้าสัว นายห้าง เป้ารายได้ปีละหมื่นล้านหยุดกิจการเดือนเดียวเงินหายไปเฉียดพันล้าน

แต่ยังมีลมหายใจอยู่

น่าเห็นใจยิ่งกว่าคืออาชีพรับจ้าง ไม่ว่าจะเป็นพนักงานประจำหรือตำแหน่งงานชั่วคราว เงินเดือนจะถูกหรือแพงถ้าถูกสั่งว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงาน ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องมีน้ำตาร่วงกันมั่งแหละ

ปัญหารุมเร้า เดาใจนายกฯลุงตู่ที่ออกมาประกาศทำหนังสือเปิดผนึกถึง 20 มหาเศรษฐีไทย คงจะขอแรงให้ช่วยคิดช่วยทำ (ประมาณว่าคงแอบเบื่อบริวารเต็มที-ฮา)

ถือโอกาสนี้ ยืมปากลุงตู่บอกเจ้าของกิจการทุกคนในประเทศไทย อย่าทิ้งใครไว้ข้างหลังเลย หนทางธุรกิจอาจจะตีบตันแต่ยังมีลมหายใจ ขอให้อึดเข้าไว้ ประคองกิจการ ประคองการมีงานทำให้กับประเทศชาติ

ดูข่าวพี่วินมอ”ไซค์ถูกบีบคั้นหนักเพราะไม่มีผู้โดยสาร หันไปก่ออาชญากรรม 1 คนเลี้ยงครอบครัวอีกเป็นพวงถึง 6 คน

พนักงานมนุษย์ลูกจ้างทั้งหลายเชื่อว่าภาระรับผิดชอบครอบครัวไม่แตกต่างกัน ไม่มีใครเบากว่าใคร และไม่มีใครหนักกว่าใคร

โควิด-19 ไม่มีใครเชิญ มันมาของมันเอง ในอนาคตเมื่อถึงเวลามันก็จะไปของมันเอง

แต่คนไทย 70 ล้านคนเราคงไม่ไปไหน แค่อดทน อึดให้นานที่สุดโดยไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง

ประเทศไทยต้องชนะไปด้วยกันค่ะ