คอลัมน์ : ขึ้นแท่นปักที ผู้เขียน : พิศณุ นิลกลัด FB:@Pitsanuofficial
สมัยที่ยังไม่สูงวัย และไม่มีโรคภัยเบียดเบียน ฝีมือการเล่นกอล์ฟของผมอยู่ในขั้นโชว์แขกได้
ช่วงอายุระหว่าง 35-58 เล่นแท่นทีปกติของผู้ชาย (แท่นขาว) สกอร์ 18 หลุม เฉลี่ยอยู่ในราว 76-78 นาน ๆ จะเผลอไผลหลุดไปถึง 80 สักครั้งนึง
- “ทางรัฐ” ซูเปอร์แอปแห่งชาติ รองรับแจกเงินดิจิทัล 10,000 บาท
- รู้ไหม ? 31 มณฑลจีน ชอบสินค้าอะไรของไทย
- ทำฟันประกันสังคม ไม่ต้องสำรองจ่าย เดือน มี.ค. 67 ยอด 169 ล้านบาท
แต่พออายุย่าง 59 มีปัญหาทั้งกระดูก กล้ามเนื้อ และโรคภัยตามวัย ไม่แข็งแรงเท่าเดิม
ที่สำคัญ ความเร็วของหัวไม้ 1 ลดลงเหลือแค่ 74 ไมล์/ชม. จากเดิม 98 ไมล์/ชม.ทำให้ระยะหัวไม้ 1 ที่เคยตีได้ 240 หลา เหลือแค่ 165-170 หลา
การตีหัวไม้ 1 ได้ระยะแค่นี้ ทำให้ทุกหลุมเป็นหลุมยากทั้งหมด หลุมพาร์ 3 ระยะ160 หลาขึ้นไป ต้องตีด้วยไดรเวอร์ บางสนามต้องใช้ไดรเวอร์ทุกหลุมพาร์ 3
เดี๋ยวนี้ถ้าวันใดทำได้ถึง 5 พาร์ ถือว่าฮอตเป็นพิเศษ
เมื่อสองเดือนก่อน แข่งขันกอล์ฟชมรมคนเข้ามหาวิทยาลัยปี พ.ศ. เดียวกัน ตีเข้ามา 43-43 ดีใจน้ำตาแทบไหล เพราะไม่เคยเล่นได้เหนียวแน่นมั่นคงขนาดนี้เป็นปีแล้ว
พอร่างกายไม่แข็งแรงเหมือนเดิม ดาวน์สะวิงเร่งความเร็วไม่ได้เท่าเดิม ผมต้องใช้ไม้กอล์ฟที่น้ำหนักเบาลง บางอันเป็นไม้สำหรับชายสูงวัย หลายอันเป็นไม้สำหรับสุภาพสตรี
แล้วก็บอกตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่า “โชคดีแล้วที่ยังตีกอล์ฟได้”
นักกอล์ฟสูงวัยท่านใดมีประสบการณ์แบบผม แก่แล้วไม่เก่งเหมือนแต่ก่อน อย่าท้อครับ
กอล์ฟมีแต้มต่อ ก๊วนที่เล่นกันเป็นประจำรู้ฝีมือกันทุกคน ยังไงก่อนออกสตาร์ตก็จัดแต้มต่อกันยุติธรรม ทำให้ได้สู้กันสนุกสูสีแน่นอน
มองโลกในทางบวก ฝีมืออยู่ระดับกลาง ๆ หรือระดับกลางล่างนี่แหละดี เวลาชมรมกอล์ฟของเราจัดแข่ง เราจะได้ไม่หวังได้ถ้วยเหมือนพวกเล่นเก่ง
การอยากได้ถ้วยรางวัล ทำให้เกิดความทุกข์นะครับ
