คอลัมน์

ปัญหาของแพง

ตลาด ตรุษจีน เศรษฐกิจไทย
คอลัมน์ : สามัญสำนึก
ผู้เขียน : สมปอง แจ่มเกาะ

 

“ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้”

คิดหวังสิ่งใดขอให้สมปรารถนา มีแต่ความสุข มั่งคั่ง โชคดีร่ำรวยตลอดปี

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง เงินทองทรัพย์สมบัติไหลมาเทมา

…ขออนุญาตอวยพรทุกท่านด้วยคำที่เป็นมงคล (ชุดใหญ่) เอาฤกษ์เอาชัย สำหรับเทศกาลตรุษจีนนี้

Advertisment

เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ตามโบราณท่านว่าไว้

จะว่าไปแล้ว บรรยากาศโดยรวมในช่วงเทศกาลตรุษจีนนี้ก็ถือว่าพอประมาณในระดับหนึ่ง

เพราะนอกจากภาวะเศรษฐกิจและสถานการณ์โควิด-19 ที่ไม่เป็นใจแล้ว ปีนี้ยังมีปัจจัยเรื่องข้าวของแพงขึ้นมากระทบซ้ำอีก

อาหาร ของไหว้ หมูเห็ดเป็ดไก่ ผลหมากรากไม้ พร้อมใจกันขึ้นราคา แพงไปหมดทุกอย่าง

Advertisment

เดิมทีที่เงินในกระเป๋าน้อยอยู่แล้ว นี่ยังมาเจอข้าวของจำเป็นขึ้นราคาอีก

ประชาชนที่เดือดร้อนอยู่แล้วก็มีภาระเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

หลายครอบครัวทำพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษกันแบบเรียบง่าย และพอประมาณ

ไปไหนมาไหน คุยกับใคร ชาวบ้านร้านตลาด พ่อค้าแม่ขาย ก็ได้ยินแต่เสียงพร่ำบ่นเรื่อง ข้าวของแพง ทำมาค้าขายฝืดเคือง

ไม่รู้ว่ารัฐบาล หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องที่นั่งทำงาน สั่งการอยู่บนหอคอยงาช้าง จะได้ยินเสียงลักษณะนี้บ้างหรือเปล่า

เรื่องของแพง ของขึ้นราคา นี่ไม่ใช่ว่าพอเข้าช่วงตรุษจีนแล้วจึงแพง แต่จริง ๆ แล้วแพงมาตั้งแต่ช่วงปลายปีที่ผ่านมาแล้ว

หลัก ๆ มาจากราคาน้ำมันในตลาดโลกที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง น้ำมันแพง ต้นทุนทุกอย่างก็แพง อะไรที่ต้องพึ่งพาน้ำมันได้รับผลกระทบหมด

สุดท้ายก็ต้องมาลงเอยที่การขึ้นราคา ผงซักฟอก สบู่ ยาสีฟัน กะปิ น้ำปลา น้ำมันพืช นม ผ้าอ้อมสำเร็จรูปเด็ก ฯลฯ ทยอยปรับราคาเป็นระยะ ๆ

บางอย่างก็ขึ้นราคาตรง ๆ บางอย่างก็ขึ้นราคาทางอ้อม มากบ้าง น้อยบ้าง แตกต่างกันไป

แน่นอนว่าคนที่ได้รับผลกระทบด่านแรกหลัก ๆ จะเป็นประชาชนที่อยู่ไกลปืนเที่ยง อยู่นอกเมืองไกลความเจริญ ซื้อหาจับจ่ายจากร้านโชห่วย ร้านค้าห้องแถว ร้านค้าประจำหมู่บ้าน ที่ต้องควักกระป๋าซื้อในราคาเต็มตามป้าย

ต่างจากคนในเมืองใหญ่ที่เดินจับจ่ายซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ต หรือโมเดิร์นเทรดขนาดใหญ่ ที่ปกติจะไม่มีภาพการขึ้นราคาสินค้าให้เห็น ตรงกันข้ามกลับมีการจัดโปรโมชั่น
ลดราคาสารพัดรูปแบบกันอยู่ทุกวี่วัน เพราะธุรกิจนี้มีการแข่งขันสูง

อาจจะด้วยเหตุผลนี้กระมังที่ กระทรวงพาณิชย์ มักจะเน้นการออกตรวจตราราคาสินค้าตามโมเดิร์นเทรด และอีกด้านหนึ่งก็มักจะเชิญซัพพลายเออร์มาคุย เพื่อขอความร่วมมือให้ตรึงราคาไว้ก่อน หรือไม่ก็จัดคาราวานสินค้าราคาประหยัดไปขายตามชุมชนต่าง ๆ ทั่วสารทิศ ซึ่งถือเป็น
ผลงานชิ้นโบแดงเลยทีเดียว

ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว ผู้ผลิตสินค้า หรือซัพพลายเออร์ทุกราย ต่างก็มีปัญหาต้นทุนที่เพิ่มขึ้นจิปาถะเช่นกัน ไหนจะปัญหาราคาน้ำมันแพง ค่าขนส่งเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว เงินบาทอ่อนค่า วัตถุดิบราคาเพิ่มขึ้น ฯลฯ

ถามว่า ผู้ประกอบการ ภาคธุรกิจ จะกัดฟันตรึงราคาไว้ได้นานแค่ไหน อย่างน้อยที่สุดผู้ประกอบการธุรกิจเองต่างก็มีพนักงานที่ต้องดูแล เป็นไปไม่ได้ที่ธุรกิจจะทำธุรกิจเพื่อเอากล่อง ไม่เอาเงิน ไม่เอากำไร

มาตรการต่าง ๆ ที่รัฐบาล-กระทรวงพาณิชย์ทำอยู่ในเวลานี้ หลักใหญ่ยังเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ที่บรรเทาปวดเพียงชั่วครั้งชั่วคราว

ทำใจได้เลยว่า ขึ้นแล้วลงยาก และนี่ก็ยังมีสินค้าที่เตรียมจะปรับราคาขึ้นอีกหลายอย่าง หลายรายการ

ถึงนาทีนี้ต้องบอกว่า อะไรที่ประหยัดได้ก็ประหยัด ช่วยตัวเองก่อน ตนเป็นที่พึ่งของตน อย่ายืมจมูกคนอื่นหายใจ อย่ารอให้รัฐบาลมาช่วย

ตอนนี้รัฐบาลเองย่ำแย่ “ขาลง”…เอาตัวแทบไม่รอด