คอลัมน์

ทุเรียนฟีเวอร์ ตัดไม่ขาด ฆ่าไม่ตาย

คอลัมน์ : สามัญสำนึก
ผู้เขียน : สมถวิล ลีลาสุวัฒน์

เมื่อวันหยุดยาวไปเดินตลาดสดแถวบ้านฝั่งธน ตั้งใจหาผักผลไม้กินแทนข้าว

มองเห็นแผงไกล ๆ เห็นผลไม้มหัศจรรย์ “ทุเรียน-มะม่วง” วางติดกันราวกับฝาแฝด เพราะขนาดและสีคล้ายกันมาก

ข้างซ้ายเป็นทุเรียนแกะเปลือกสีเหลืองนวล ห่อหุ้มด้วยพลาสติกใส ข้างขวาเป็นมะม่วงน้ำดอกไม้สีทองอร่าม

จากที่ตั้งใจจะซื้อมะละกอ ฝรั่ง ส้ม ชมพู่ เลยเปลี่ยนใจซื้อผลไม้พระเอกนางเอกคู่นี้ดีกว่า เพราะสีสันชวนชิมมาก

ทุเรียนขายปลีกทั่วไปราคายังแพงอยู่ ชั่งไม่แกะเปลือกตกกิโลละ 160 บาท ซื้อลูกเดียวจ่ายไป 300 กว่าบาท

พอแกะออกมาแล้ว เนื้อน้อยกว่าเปลือกเกินคาดไปมาก ก็ทำใจ ทุเรียนถูก รสชาติดี คงมีชาติหน้า

เลยหิ้วมะม่วงสีทอง 3 โล 100 ปลอบใจกลับบ้าน

ในใจก็แวบคิดไปถึงไฮโซที่รีวิวทุเรียน ตลาด อ.ต.ก.ขายกันกระหึ่มตกกิโลละ 12,000 บาทแบบแกะเปลือก คนพวกนั้นช่างโชคดีจริง

พร้อมตัดสินใจคืนนี้ชั้นจะลองเอฟ หรือสั่งซื้อทุเรียนผ่านตลาดออนไลน์เป็นครั้งแรก

จากเจ้าแม่นมล้น 4 ราย ฝ้าย เฟิร์ส พิมรี่ ออยล์ลี่ เพราะดูจากรีวิวแล้ว ราคาปังมาก ได้ใจคนซื้อสุด ๆ มีนาทีทองเหมือนเอฟแล้วได้กินฟรี อย่างทุเรียนหมอนทองโลละแค่ 69 บาท

แต่เอาเข้าจริง เอฟไม่ค่อยติด เพราะคนเข้ามาแย่งซื้อถล่มทลายเป็นหลักพันหลักหมื่น ทุเรียนในสต๊อกมีแค่ไหนก็ไม่พอขาย

แม่ค้าเหล่านี้ก็ฉลาดน่ารัก รู้เท่าทัน เข้าใจกระแสตลาด รู้ใจผู้บริโภค ใครอยากกินอะไร อยากได้อะไร ก็สั่งของมาขายหน้าจอ ขยันไลฟ์สดทั้งวันทั้งคืน

ที่สำคัญ ยังทำราคาขายปลีกได้ต่ำมาก ถูกกว่าห้าง ถูกกว่าตลาด ถูกกว่าร้านค้าทั่วไป เป็นไปได้ยังไง เป็นคำถามที่ถามกันมากในวงการค้าขาย

ราวกับว่า “เจ้าแม่ออนไลน์” ชื่อดัง ๆ กำลังกลายพันธุ์เป็น “ยี่ปั๊ว-ซาปั๊ว” ซะเอง

ดูตัวอย่างแค่น้ำมันพืช โอ้ ! สต๊อกมากมายก่ายกอง ท่วมท้นโกดัง ราคาก็ถูกมาก ถูกกว่าซื้อในซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านสะดวกซื้อ หรือโมเดิร์นเทรดซะอีก

กลับมาเรื่อง “ทุเรียน” ผลไม้เมืองร้อน ตอนนี้กำลังร้อนเป็นไฟ เมื่อประเทศคู่ค้าจีนสั่งแบนทุเรียนไทยซ้ำแล้วซ้ำอีก

โทษฐานเพราะตรวจพบโควิด-19 (อีกแล้ว) ทำให้บางด่านสั่งห้ามนำเข้า

ล้งก็เก่ง ด่านไหนปิดก็ไปด่านใหม่ ส่งทางบกมีปัญหามาก ก็เหมาส่งไปทางเรือ ดิ้นหาทางรอดไปเรื่อย ๆ

สาเหตุเนื่องจากรัฐบาลจีนประกาศนโยบายซีโรโควิด-19 ทุกขั้นตอนจึงเข้มงวดมาก

ชาวสวนและผู้ส่งออกกลัวมากกับคำว่า “ราคาตก” เพราะไม่มีใครอยากเป็นเหมือนราคามะม่วง

ซึ่งที่ผ่านมา “ตลาดจีน” ถือเป็นหัวใจของเกษตรกรทุเรียนไทย เพราะคนจีนเป็นผู้บริโภคทุเรียนรายใหญ่ และไทยเป็นประเทศเดียวที่ได้รับอนุญาตให้ส่งออกทุเรียนสด (มีเปลือก) ไปยังประทศจีน ซึ่งมีมากกว่า 75% ที่ขายกันในตลาดคนจีน

ย้อนไป 4 ปีก่อน สถิติศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรของจีนพบว่า ไทยส่งออกทุเรียนไปยังตลาดทั่วโลกถึง 48 ประเทศ รวมปริมาณส่งออกคือ 490 ล้านกิโลกรัม

แต่ส่งแค่จีนประเทศเดียวก็ 343 ล้านกิโลกรัมแล้ว แสดงว่า จีนเกือบเหมาตลาดทั้งหมด (ฮา)

หากคำนวณจากน้ำหนักทุเรียน 3 กิโลกรัม/ลูก จะพบว่า คนจีนทุก 100 คน จะมีคนกินทุเรียน 8 คน แม้ตัวเลขการบริโภคจะดูน้อย แต่เมื่อคำนวณกลับโดยฐานประชากรชาวจีนที่มีมากถึง 1,400 ล้านคน

ดีมานด์ตลาดจีนที่บริโภคทุเรียนไทยจึงถือว่า “มหาศาล”

นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงมาถึงธุรกิจท่องเที่ยวด้วย เพราะคนจีนนิยมเดินทางมาไทย เพราะมีทุเรียนเป็นสินค้าดึงดูด รอแค่โควิดเบาบาง ทุกอย่างก็โนพร็อบเบล็ม

ล่าสุด สัญญาณบวกเริ่มมาแล้วจากนโยบายเปิดประเทศ 1 พ.ค. 2565 บรรยากาศเริ่มดี มีนักเดินทางเฉียด 4 หมื่นคนที่ไหลเข้าประเทศไทย สนามบินไม่เหงาไม่ร้าง คนค้าขายเริ่มยิ้มและชีวิตเริ่มมีความหวัง