ในประเทศ

คำต่อคำ ‘หมูป่าพบสื่อ’ จากนาทีพ้นถ้ำถึงชีวิตวันนี้

เมื่อเวลา 13.30 น. วันที่ 6 กันยายน 2561 ที่นิทรรศการ “ปฏิบัติการถ้ำหลวงวาระแห่งโลก” ศูนย์การค้าสยามพารากอน จัดกิจกรรม 13 ชีวิต ทีมหมูป่าอะคาเดมี่พบสื่อมวลชน

พล.ท.วีรชน สุคนธปฏิภาค โฆษกคณะกรรมการสื่อสร้างสรรค์ กรณีถ้ำหลวง จ.เชียงราย กล่าวว่าด้วยความที่เป็นเยาวชนจึงให้สื่อมวลชนมีการส่งคำถามมาก่อนเพื่อให้คณะกรรมการกลั่นกรองความเหมาะสม ยืนยันว่าเด็กทุกคนน่ารักใสซื่อ เรียนหนังสือ เล่นกีฬาฟุตบอลที่เขารัก ปั่นจักยานใช้ชีวิตแบบเด็กชนบททั่วไป ใช้ชีวิตอยู่กับวัด เจ้าอาวาสวัดดอยเวาได้เมตตาสั่งสอนให้เด็กอ่อนโยนจิตใจหนักแน่นรวมถึงการเลี้ยงดูของผู้ปกครอง พวกเขาเป็นเด็กไทยที่อ่อนน้อมถ่อมตน เด็กไม่ได้คิดว่าเขาเป็นฮีโร่ เขาคิดว่าเป็นความโชคดีที่ประสบเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นแต่มีพี่น้องทั่วประเทศและทั่วโลกให้ความรักความเมตตาจนมีโอกาสได้เกิดใหม่ พวกเขาสำนึกในความเมตตาที่ทุกคนมีให้ เราจึงต้องช่วยประคับประคองชีวิตพวกเขาให้เดินไปได้มั่นคงแข็งแรง

จากนั้นทีมหมูป่าอะคาเดมี่จึงขึ้นมาบนเวที ประกอบด้วย นายเอกพล จันทรวงค์ หรือโค้ชเอก หรือพระเอกพล วิสาโท, ด.ช.อดุลย์ สามอ่อน หรืออดุล, ด.ช.ประจักษ์ สุธรรม หรือโน้ต, ด.ช.ณัฐวุฒิ ทาคำทราย หรือเติ้ล, นายพิพัฒน์ โพธิ หรือนิค, ด.ช.ภานุมาศ แสงดี หรือมิกซ์, ด.ช.ดวงเพชร พรหมเทพ หรือดอม, ด.ช.ชนินทร์ วิบูลย์รุ่งเรือง หรือไตตั้น, ด.ช.เอกรัตน์ วงค์สุขจันทร์ หรือบิว, นายพรชัย คำหลวง หรือตี๋, นายพีรพัฒน์ สมเพียงใจ หรือไนท์, ด.ช.สมพงษ์ ใจวงค์หรือพงศ์, ด.ช.มงคล บุญเปี่ยม หรือมาร์ค โดยมีพล.ท.วีรชน เป็นผู้ดำเนินรายการ

หลังออกจากโรงพยาบาลมาแล้วตอนนี้การใช้ชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง?
ตี๋-ชีวิตปกติเหมือนเดิม ได้เรียนหนังสือ ได้เจอเพื่อนเยอะกว่าเดิม กิจวัตรเหมือนเดิม
อดุล-ชีวิตเหมือนเดิมมีความสุขที่ได้เจอเพื่อนอีกครั้ง ปลื้มใจที่ทุกคนต้อนรับกลับมา
ไตตั้น-ปกติเหมือนเดิมมีเพื่อนสนิทมากขึ้น
มาร์ค-เหมือนเดิม ปกติ เรียนหนังสือตามปกติ ปั่นจักรยานไปวัด
บิว– ชีวิตปกติมีเพื่อนกว้างขวางขึ้น
พงศ์ -ใช้ชีวิตเหมือมเดิม มีเพื่อนเข้ามามากขึ้น
โน้ต– ชีวิตเหมือนเดิม มีคนรู้จักมากขึ้น
นิค– ชีวิตเหมือนเดิมมีคนเข้ามาหามากขึ้น ทักทาย ถ่ายรูป

มีคนหนึ่งที่มีอินสตาแกรมแล้วมีคนติดตามจำนวนมาก?
ดอม– ผมครับ ส่วนมากเขาเข้ามาบอกว่าเป็นเอฟซี เข้ามาถามว่าสบายดีไหม

แต่ละคนออกมาแล้วมีวิธีฟื้นฟูร่างกายยังไง?
ตี๋-เริ่มฟื้นฟูกำลังด้วยการปั่นจักรยาน
อดุล– ผมปั่นจักรยาน เล่นฟิตเนส
ไตตั้น– ผมก็ปั่นจักรยาน ไปวิ่งงานยุงลายที่แม่สาย เป็นวิ่งการกุศล ผมวิ่งบ่อย
มาร์ค– ผมก็วิ่งยุงลายกับไตตั้น เพราะอยากฟื้นฟูร่างกาย แล้วยังปั่นจักรยานด้วย
บิว– ผมก็ปั่นจักรยาน วิ่งไปวิ่งมา วิ่งขึ้นดอย วิ่งลงดอย
ดอม– ผมก็ปั่นจักรยาน ปั่นเรื่อยๆถ้าเริ่มมืดหรือฝนเริ่มตกก็กลับ
ตี๋ – ปั่นจักรยาน ประมาณสามชั่วโมงทั้งไปกลับ ไปด้วยกันทั้งกลุ่ม

หลังออกจากโรงพยาบาลแล้วไปทำอะไร?
ตี๋ – ไปบวชครับ ส่วนใหญ่จะทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น สวดมนต์นั่งสมาธิ
โน้ต – สวดมนต์กับพวกพี่ๆและช่วยกันทำความสะอาดวัด
โค้ชเอก – เป็นกิจกรรมประจำวัด จะมีพระอาจารย์มาคอยอบรมคอยสอนตลอด บวชอยู่เก้าวัน
บิว – เก้าวันได้ความรู้ มีจิตใจสงบ
ดอม – มีวินัยมากขึ้น
พงศ์ – ช่วยเหลือคนอื่น ช่วยบำเพ็ญประโยชน์
เติ้ล – ได้ความรู้เรื่องธรรมะ
มิกซ์ – มีความสงบ
โน้ต – ได้ฝึกระเบียบวินัย
นิค – ได้ความมั่นใจ บวชออกมาแล้วต้องเผชิญหน้ากับความจริง
ไนท์ – ได้เรื่องตรงต่อเวลา
อดุล – ไม่ได้บวชเพราะเป็นคริสต์ แต่ช่วงนั้นเรียนรู้พระคัมภีร์ไบเบิลและทำกิจกรรมขอบคุณพระเจ้า

ตอนอยู่ในถ้ำช่วงวันแรกๆไม่รู้ใช่ไหมว่าคนข้างนอกจำนวนมากพยายามหาทางตามหาเรา ได้ยินเสียงอะไรไหม?
ไตตั้น – ได้ยินเสียงฮอ ได้ยินนานอยู่
มาร์ค – ได้ยินเสียงหมาเห่า ได้ยินกันทุกคน
บิว – ผมก็ได้ยินเสียงไก่ขัน

มีวิธีระงับความกลัวยังไง?
พงศ์ – ปลอบใจเพื่อนกัน มีคนร้องไห้ แกนนำคือโน้ตที่ร้องไห้
โน้ต – ตอนนั้นคิดว่าจะออกไปไม่ได้ เพื่อนๆก็ช่วยกันปลอบ

อะไรทำให้ผ่านเวลานั้นมาได้?
โค้ชเอก – อันดับแรกคือคุมสติตัวเอง หลังจากนั้นบอกน้องๆว่าเดี๋ยวเราจะได้ออกไปแล้ว อาจจะติดไม่นาน พยายามบอกน้องให้รักสามัคคีกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พยายามสามัคคีไว้ห้ามแตกกัน
ทุกคนมาปรึกษากันว่าทำยังไงจะออกไปได้โดยไม่รอเจ้าหน้าที่ จึงพยายามขุดโพรงด้วยตัวเอง
ตี๋ – ใช้ก้อนหินขุด เป็นก้อนหินพอดีมือเอาไปขุด ทุกคนช่วยกันขุด
ไตตั้น – ช่วยกันขุดครับ
โค้ชเอก – ตอนนั้นทุกคนหวังว่าขุดออกไปแล้วผนังถ้ำอาจจะไม่หนา ขุดแล้วได้ออก บางวันน้องดอมขุดอยู่บอกว่าได้ยินเสียงเด็ก จินตนาการกันว่าอาจจะใกล้ออกได้แล้วก็มีความหวังและพยายามขุดไปเรื่อยๆ

ใครเป็นคนแรกที่บอกว่าหิว?
ไนท์ – ผมครับ
โค้ชเอก – ตอนนั้นไม่มีอะไรติดเข้าไปทานตั้งแต่วันแรก ให้น้องๆกินน้ำให้อิ่มเพื่อประทังชีวิตไปก่อน แต่ตอนแรกคิดว่าจะติดไม่นาน อาจแค่คืนเดียวแล้วออก จึงให้น้องกินน้ำไปก่อน
โน้ต – น้ำจะมีไหลเหมือนเปิดก๊อกน้ำแรงมาก เอาปากไปรองกินน้ำ
มิกซ์ – กินน้ำจากน้ำหยดครับ
โค้ชเอก – ทุกคนอยู่ได้เพราะน้ำ ถ้าไม่มีน้ำก็แย่เหมือนกัน เรารู้ว่าผ่านไปกี่วันกี่คืนจากนาฬิกาน้องตี๋

ตอนอยุ่ด้วยกันทำอะไร?
ตี๋ – นั่งปรึกษากัน
โค้ชเอก – ปรึกษากันว่าถ้าหลังจากเราขุดเสร็จแล้วพยายามคุยกันช่วยหาทางออกสำรอง ปรากฏว่าด้านล่างน้ำก็เต็ม มีวิธีเดียวคือขุดอย่างเดียว

ตอนนักดำน้ำอังกฤษไปเจอเป็นยังไง?
อดุล – ก่อนอื่นแรกๆขณะที่เราขุดอยู่เราได้ยินเสียงคนคุยกัน พี่เอกบอกว่าอาจจะมีคนมาด้านล่างให้ลงไปดูก่อน มันตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก เราต้องรีบลงไปก่อนที่เขาจะผ่านไป แรกๆคิดว่าจะเป็นนักดำน้ำชาวไทย พอเจอว่าเป็นคนอังกฤษก็ตกใจ เพราะไม่รู้จะทักทายยังไง พูดได้แค่เฮลโล จะลงไปช่วยเขาแต่ลื่นตกน้ำ เขาบอกว่าไม่ต้องลงมาช่วย ให้ขึ้นไปที่สูงเพราะอันตรายมันลื่น น้ำเย็น จากนั้นเพื่อนๆลงมา น้องมิกซ์ตามผมมา คุยกันว่าเขามาเจอเราได้ยังไง ถ้าออกไปได้จะทำยังไง พูดภาษาอังกฤษ เขาถามว่าอยู่มากี่วันแล้ว พวกเธอหิวข้าวบ้างไหม ตอนนั้นดีใจ แต่ละคนก็ร้องไห้กอดกันแล้วขอบคุณ
โค้ชเอก – หลังจากลงมาเจอนักดำน้ำ ตอนนั้นทุกคนตื้นตันใจว่ายังไงก็รอดแล้ว พูดไม่ออก ดีใจสุดๆ
อดุล – ผมถามนักดำน้ำฝรั่งว่า จะมาช่วยพวกเราวันไหน เขาบอกว่ามาเจอเราวันนี้จะส่งข่าวคนทางโน้นแล้วจะให้พี่ซีลรีบมาช่วยพรุ่งนี้เช้า

ตอนนั้นมืด แต่นักดำน้ำรู้ว่ามีคนอยู่เพราะกลิ่น?
อดุล – กลิ่นชิ้งฉ่องครับ พวกเราก็รู้สึกว่ามีกลิ่น

พอมีทีมเข้ามาแล้วยังพาออกไปไม่ได้แล้วอยู่ยังไงตอนซีลเข้ามาอยู่ด้วย?
โค้ชเอก – พี่ๆซีลจะมีกิจกรรมให้น้องๆทำตลอด อาจจะช่วยสอนน้องว่าข้างนอกเป็นยังไง ให้น้องเล่นหมากฮอสแก้เครียด สุขภาพก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จากไม่มีเรี่ยวแรง แรงใกล้หมด พอเห็นพี่ๆเข้ามาปุ๊บเหมือนมีพลังขึ้นมา ที่พี่ซีลมาเจอครั้งแรกตะโกนถามว่าสบายดีไหม สบายดีครับ สู้ไหม สู้ครับ งั้นมาช่วยขนของหน่อย ตอนแรกนึกว่าแซวเล่น แต่พี่เขาให้ช่วยขนจริงเพราะแรงหมดแล้วถังออกซิเจนก็หนัก จึงให้น้องๆไปช่วยกันหมดเลย พี่ซีลก็เห็นว่าน้องๆมีแรงอยู่
ไตตั้น – ผมช่วยขุดหลุม หาทางออก พอซีลมาก็ช่วยยกถังออกซิเจน
มาร์ค – พี่หน่วยซีลบอกว่า ตัวเล็กให้ขึ้นไปรอด้านบน ผมเลยไปรอด้านบน
ดอม – ผมลงมาถึงเขาก็ยกของเสร็จแล้วครับ

ถึงตอนออกการตัดสินใจว่าใครจะออกก่อนหลัง ตกลงกันยังไง?
ตี๋ -จะปรึกษาพระเอกว่าจะให้ใครออกชุดแรก พระเอกบอกว่าลองเอาคนบ้านไกลออกก่อนไหม
โค้ชเอก – ตอนนั้นที่คิด เพราะกะว่าไม่ติดนาน ออกแล้วกลับบ้านทันที ตอนแรกถามพี่ีซีลว่าออกไปแล้วกลับบ้านได้ไหม พี่ซีลบอกคงออกไปตรวจสุขภาพแปบเดียว จึงตกลงว่าบ้านไกลออกก่อน แล้วกลับบ้านไปเตรียมอาหาร
โน้ต – ผมออกคนแรกครับ ทั้งดีใจแล้วก็เป็นห่วงเพื่อน เติ้ลออกคนที่สอง
โค้ชเอก – คนสุดท้ายมีประวัติหน่อย จากตอนแรกจะให้น้องมาร์คออกเป็นคนแรก น้องไม่ได้ออก มาร์คหล่นมาชุดสอง แล้วหล่นมาชุดสาม สุดท้ายกลายเป็นคนสุดท้าย
มาร์ค – แต่ผมไม่กลัวเพราะมีพี่หน่วยซีลอยู่ด้วย
โค้ชเอก – น้องหลายคนเมื่อถึงโรงพยาบาลแล้วจะถามว่าเพื่อนมากันหรือยังมีใครมาแล้ว

ผมถามน้องว่ามีแฟนหรือยัง คนหนึ่งบอกว่าตอนนี้มีคบๆดูใจกันไปก่อน คือใคร?
เพื่อนๆ – ไตตั้นครับ
ไตตั้น – ไม่ใช่ครับ คนคุยครับ

ตอนอยู่โรงพยาบาลแล้วเจอทุกคนแล้วเป็นยังไง?
นิค – ไปไม่ถูกครับเพราะเจอทุกคนแล้ว ดีใจ
ไนท์ – ดีใจที่ออกมาแล้วเจอทุกคน แต่ผมไม่ร้องไห้
เติ้ล – ผมร้องไห้ เพราะว่าหิวข้าว

ก่อนอออกมามื้อแรกอยากกินอะไร?
ไนท์ – หมูกระทะ
นิค – ข้าวหมูกรอบ
โน้ต – อะไรก็ไ้ด้ที่เป็นข้าว
มิกซ์ – ข้าวหมูปิ้ัง
เติ้ล – คะน้าหมูกรอบ
พงศ์ – กะเพราหมูกรอบ
ดอม – ผมอะไรก็ได้แค่ได้กินครับ
บิว – เขาจัดอะไรให้ผมก็กินครับ
มาร์ค – ข้าวเหนียวไก่ทอด
ไตตั้น – ซูชิ
อดุล – เคเอฟซี
ตี๋ – ข้าวผัดหมูกรอบ แต่อาหารมื้อแรกที่ได้กินคือนม ข้าวต้ม
โค้ชเอก – อยากกินข้าวผัดหมูกรอบเพราะพี่หน่วยซีลแนะนำมา

ตอนออกไปแล้วได้รับคำแนะนำอย่างไร?
โค้ชเอก – พี่หมอให้คำปรึกษาว่าให้เราออกไปใช้ชีวิตตามปกติเหมือนเดิม

วันแรกที่ไปโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง?
อดุล – วันแรกที่ไปร.ร. แรกๆท่านผอ.ไม่ให้เด็กถามเรื่องผมเลย ผมเลยงงๆว่าทำไมไม่มีใครเข้ามาคุยเลย ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมเป็นอย่างนี้ แต่ดีใจและมีความสุขที่เพื่อนในห้องต้อนรับ จัดวันเกิดให้
ดอม – วันแรกที่ไปร.ร. คนเข้ามาหาเยอะกว่าเดิม มีคนมาถาม ส่วนมากขอถ่ายรูป
พงศ์ – มีเพื่อนสนิทมากขึ้น
เติ้ล – มีเพื่อนมาถามว่าเติ้ลคนเก่าอยู่ไหน เพราะเพื่อนจำไม่ได้ ผอมลง
มิกซ์ – ดีใจที่ได้เจอเพื่อน ถามว่าอยู่ในถ้ำเป็นไงหนาวไหม
โน้ต – ผมคล้ายอดุล ไม่มีใครถามเกี่ยวกับถ้ำเลย รู้สึกแปลกๆเลยถามเพื่อน เพื่อนบอกครูไม่ให้ถาม
นิค – มีเพื่อนเยอะขึ้น วันแรกก็ตื่นเต้น แต่ก็มีควาสุข
ตี๋ – คุณครูไม่ให้ถามเรื่องถ้ำ
ไตตั้น – มีเพื่อนในอาคารเดินเข้ามาถามว่าในถ้ำหนาวไหม เพื่อนอีกคนบอกว่าลองเข้าไปสิ น่าสนใจดี
มาร์ค – เพื่อนในห้องมาบอกว่าตายแน่การบ้านเยอะ
บิว – ไม่มีใครถามเรื่องถ้ำเลย ผมก็สงสัยว่าตัวเองใช่คนที่ติดถ้ำหรือเปล่า

มีการสอนชดเชยยังไง?
มาร์ค – ได้เรียนเสริม จันทร์ถึงศุกร์ สามโมงครึ่งถึงห้าโมง

ใครเรียนเก่งสุด?
เอก – น่าจะเป็นอดุล

โตขึ้นอยากเป็นอะไร?
ไนท์ – อยากเป็นนักฟุตบอล พาไทยไปบอลโลก
นิค – อยากเป็นนักฟุตบอล
โน้ต – อยากเป็นนักฟุตบอล และอยากเป็นหน่วยซีล
มิกซ์ – อยากเป็นนักฟุตบอล
เติ้ล – ผมอยากเป็นสถาปนิก ออกแบบบ้าน
พงศ์ – อยากเป็นนักกีฬา นักฟุตบอล
ดอม – อยากเป็นนักฟุตบอลครับ
บิว – อยากเป็นหน่วยซีล เป็นนายร้อยครับ
มาร์ค – อยากเรียนสูงๆแล้วเป็นนักฟุตบอลครับ
ไตตั้น – อยากเป็นนักฟุตบอล และตำรวจครับ
อดุล – นอกจากอยากเป็นนักฟุตบอลแล้วอยากเป็นนักดนตรี ชอบร้องเพลง
ตี๋ – อยากเป็นทหารอากาศ

วันนี้เรามีโอกาสสำคัญที่จะบอกผ่านสื่อไปยังโลก ผ้มีพระคุณทุกคน อยากบอกอะไร?
โค้ชเอก – ขอน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 10 ที่ทรงช่วยเหลือมาโดยตลอด ขอขอบคุณท่านนายกรัฐมนตรีที่คอยสั่งการให้ทุกหน่วยทุกกระทรวงมาช่วยเหลือ ทั้งภาครัฐบาลและเอกชน ชาวบ้านพี่น้องทุกคน ชาวต่างชาติที่ช่วยเหลือน้องๆออกมาจากถ้ำหลวง อยากขอบคุณจากใจทุกคนจริงๆ
บิว – อยากขอบคุณ ลุงป้าน้าอาและเพื่อนๆที่น่ารักทุกคนที่เป็นห่วง ขอบคุณพี่หน่วยซีลและคนทั้งโลก
มาร์ค – อยากจะขอบคุณคนทั้งโลกและคนที่มาช่วยเหลือพวกผมในถ้ำ
ไตตั้น – อยากขอบคุณทุกคนทุกหน่วยงานที่มาช่วย
อดุล – อยากขอบคุณทุกคนที่เสียสละเวลามาช่วยพวกเรา ผมจะมีสำนึกและรักทุกคนตลอดไป
ตี๋ – อยากขอบคุณ รัชกาลที่ 10 ที่ให้พลเอกประยุทธ์ให้ภาครัฐและเอกชนมาช่วยพวกเรา
ไนท์ – ขอบคุณคนทั้งโลกที่มาช่วยพวกผม
นิค – ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาช่วย
โน้ต – ขอบคุณทุกคนทั้งหน่วยงานรัฐและเอกชนที่ให้ความช่วยเหลือและให้กำลังใจพวกผม
มิกซ์ – ขอบคุณทุกหน่วยงาน และพี่จ่าแซมที่สละชีวิตช่วยพวกผม
เติ้ล – ขอบอคุณทุกคนที่ช่วยเราออกจากถ้ำ
พงศ์ – ขอบคุณทุกหน่วยงานที่ช่วยเรา
ดอม – ขอบคุณทุกๆคนที่ช่วยพวกเราครับ

คิดว่าทำไมคนทั่วโลกให้ความสนใจ เป็นห่วง รัก และติดตามพวกเรา?
อดุล – สิ่งเดียวที่ทุกคนรักและเอ็นดูเราเพราะทุกคนมีความรักให้กับพวกเรา คอยซัพพอร์ตให้กำลังใจเราทุกคน ผมรู้สึกว่ามีคนรู้จักทั้งโลก รู้สึกรักทุกคนเหมือนพ่อแม่ รู้สึกรักทุกคน เพราะช่วยที่ผมอยู่ในถ้ำ ยังไม่ได้ออกมาพบ ทุกคนก็คอยต้อนรับและยินดีที่มาพบกัน ผมตื้นตันใจและอยากขอบคุณทุกคนในโลกจากใจ

บทเรียนอะไรที่ได้รับจากเหตุการณ์ครั้งนี้?
โค้ชเอก – อยากจะบอกว่าให้ใช้ชีวิตอย่าประมาท เพราะการประมาทนิดเดียวอาจทำให้เราพลาดเหมือนที่พวกผมติดถ้ำเพราะไม่ได้ศึกษาสภาวะอากาศ คิดว่าเหมือนข้างนอก ตอนนั้นมีแดดออก ท้องฟ้าสดใส แต่เข้าไปแล้ว ฝนที่ตกก่อนนี้เป็นน้ำขังมาปิดปากถ้ำไม่ให้ออกมา ทุกคนทำอะไรอยากให้มีสติ มีสมาธิ อย่าประมาท เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้

ที่มา:มติชนออนไลน์