โดย คุณหนูกินข้าวด้วยมือเปล่า
- ลูกแม่ค้าขายผัก-พ่อขับแท็กซี่ สู่เก้าอี้ “ปลัดพลังงาน” บทพิสูจน์ชีวิต “ดร.ประเสริฐ สินสุขประเสริฐ”
- เงื่อนไขปุ๋ยลดราคาเฟส 2 สูตรไหน-พืชชนิดใดบ้าง
- KBANK ปรับโครงสร้างใหญ่ ลดจำนวนบอร์ด ตั้ง 4 เอ็มดีเป็น “ผู้จัดการใหญ่” มีผล 1 พ.ค.67
ความเป็นตำนานของ “เดวิด โบวี่” ศิลปิน นักแสดง จิตรกร โปรดิวเซอร์ ชาวอังกฤษผู้ล่วงลับ มาถึงก่อนเวลาที่เขาจะลาจากโลกนี้ไปเสียอีก และนั่นทำให้แม้วันนี้ ตัวตนของเขาจากไป แต่หลายผลงานยังถูกนำมาพูดถึง และขยายความกันอย่างไม่ขาดสายบนหน้าสื่อด้านศิลปะและบันเทิง
เกร็ดหนึ่งเรื่องของ “เดวิด โบวี่” ศิลปินอัจฉริยะ ผู้มีไอเดียจะดัดแปลงนิยายการเมืองโพสต์โมเดิร์นแห่งยุคอย่าง 1984 ของ “จอร์จ ออร์เวลล์” มาตีความใหม่ในรูปแบบ “ละครเพลง” ออกอากาศทางโทรทัศน์
1984 คือเรื่องราวของชายหนุ่มที่ชื่อ “วินสตัน” ผู้อยู่ในระบบรัฐที่ครอบงำผู้คนระดับที่ล้างสมองผ่านโครงสร้างอำนาจนิยม และเผด็จการที่เรียกว่า “บิ๊ก บราเธอร์” ออกแบบสังคมแห่งโอเชียเนียดินแดนที่รวบอำนาจเบ็ดเสร็จให้น่ากลัว เต็มไปด้วยความหวาดระแวง และไม่ใช่แค่การห้ามแตกแถวในทางวิถีชีวิต รูปแบบที่รัฐจัดให้เท่านั้นแต่ยังอันตรายแม้กระทั่งที่มนุษย์คนหนึ่งจะ “แอบคิด” แตกต่างจากระบบ และเมื่อจะงัดข้อกับระบบใหญ่ก็พลันเจอเงามืด “กลับกลอก” ที่น่ากลัวรออยู่อย่างสยดสยอง
แต่น่าเสียดายว่าเป็นความพยายามอันล้มเหลวเพราะภรรยาม่ายของ”จอร์จ ออร์เวลล์” และผู้จัดการทรัพย์สินของออร์เวลล์ ไม่อนุมัติให้สิทธิโบวี่นำเรื่อง 1984 มาดัดแปลงเป็นละครเพลง
และที่จริง นิยาย 1984 ผ่านการสร้างเป็นละครเวทีมาแล้ว 3 ครั้ง
อย่างไรก็ตามนิยาย 1984 ถูกนำกลับมาปัดฝุ่นพูดถึงอีกครั้งในยุคที่สหรัฐอเมริกาอยู่ในบรรยากาศการเมืองในประเทศที่มีความแหลมคม และท้าทายจากผู้นำอย่าง “โดนัลด์ ทรัมป์”
อีกทั้งในสัปดาห์นี้ที่สหรัฐฯกำลังจะเปิดการแสดงละครเวทีดัดแปลงจาก1984โดยสองนักแสดงนำ “ทอม สเตอริดจ์” และ “โอลิเวีย ไวลด์” รับบทเป็นสองตัวละครเอกจากนวนิยาย นั่นคือ “วินสตัน” และ “จูเลีย”
ซึ่งน่าเสียดายว่า “เดวิด โบวี่” ไม่มีโอกาสได้ดัดแปลงนิยายเรื่องนี้ ตีความการแสดงและดนตรีออกมาในแนวทางเซอเรียล เหนือธรรมชาติตามแผนการในใจที่เขาวางไว้ในยุค 70
น่าคิดว่าหาก“เดวิดโบวี่” ได้ทำตามความฝันนี้ เขาจะดีไซน์ละครเพลงการเมืองที่มีความล้ำยุค เป็นนิยายฟิวเจอร์ริสต์ติกนี้ได้น่าสนใจเพียงใด เพราะ “เดวิด โบวี่” เคยเสนอไอเดียคร่าวๆผ่านบทสัมภาษณ์กับนิตยสารโรลลิ่ง สโตน ตั้งแต่เมื่อปี 1974 ถึงอัลบั้มของเขาขณะนั้น Diamond Dogs ไว้ว่า เขามีโครงเรื่องการทำละครเพลงไว้ในหัว ซึ่งในอัลบั้ม Diamond Dogs มีเพลงอย่างน้อย 3 เพลง ที่โบวี่ แต่งขึ้นโดยได้แรงบันดาลใจมาจากนิยาย 1984 อาทิ เพลง “1984” , “Big Brother” และ “We Are The Dead”
โดยการสัมภาษณ์กับโรลลิ่ง สโตนครั้งนั้นเขาอยากจะดีไซน์นิยาย 1984 เป็นละครเพลงเซอร์เรียลในโลกอนาคต
อย่างไรก็ตามต่อมาไอเดียนี้ล้มครืน เมื่อมีคำอธิบายว่าภรรยาม่ายของ จอร์จ ออร์เวลล์ ไม่ชอบแนวคิดนี้ของ เดวิด โบวี่ ที่จะดัดแปลงนิยายให้ออกมาในรูปแบบนี้ จึงปฏฺิเสธที่จะให้สิทธิในการดัดแปลงบทประพันธ์ของสามี
โลกจึงไม่ได้เห็น 1984 ที่จะตีความใหม่ผ่านดนตรีและเนื้อหาในแบบเดวิด โบวี่ ที่มักจะเป็นผู้ที่มีมุมมองและภาพลักษณ์ใหม่ๆอีกคนหนึ่งของประวัติศาสตร์โลกดนตรี
