ไวรัสแลงยา (Langya) เป็นไวรัสตัวต่อไปที่อาจเกิดการระบาดทั่วโลก หลังงานวิจัยล่าสุดชี้การระบาดจากสัตว์สู่คนพุ่งสูง หวั่นกลายพันธุ์เพียงไม่กี่ครั้งอาจระบาดคนสู่คนได้
วันที่ 2 กรกฎาคม 2566 ไวรัสแลงยา (Langya) เป็นเชื้อไวรัสติดต่อจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอย่าง สุนัข แพะ มาสู่คน ค้นพบในจีนเมื่อปี 2565 อยู่ในตระกูล Paramyxoviridae เช่นเดียวกับนิปาห์ (Nipah) โม่เจียง (Mòjiāng) เฮนดรา (Hendra) และอื่น ๆ
- ร้านธงฟ้า 1.4 แสนแห่ง พร้อมรับดิจิทัลวอลเลต เช็กจังหวัดไหนร้านธงฟ้ามาก-น้อยสุด
- นักท่องเที่ยวเข้าต่ำแสน หวั่นโลว์ซีซั่นทรุดหนัก ททท.ชี้กระทบสั้นยอดบุ๊กกิ้งแอร์ไลน์แน่น
- เปิด 10 อันดับมหาวิทยาลัยรัฐ-ราชภัฏ-เอกชน ที่ได้รับความนิยมมากสุด
ล่าสุดศูนย์จีโนมทางการแพทย์ รพ.รามาธิบดี (Center for Medical Genomics) ระบุว่า เมื่อเดือนมิถุนายน 2566 วารสารวิชาการทางการแพทย์ “Nature Communications” ตีพิมพ์งานวิจัยของดร.เอเรียล ไอแซกส์ และ ดร.หยู ชาง โลว์ นักวิจัยจาก School of Chemistry and Molecular Biosciences แห่ง “มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์” ประเทศออสเตรเลียที่ระบุ ถึงความเสี่ยงที่ไวรัสแลงยาอาจกำลังจะมีการแพร่ระบาดใหญ่ในมนุษย์
โดยงานวิจัยฉบับดังกล่าวชี้ 2 สัญญาณเสี่ยงคือ พบการระบาดแบบสัตว์สู่มนุษย์ของไวรัสแลงยา รวมถึงไวรัสอื่นในกลุ่มเดียวกันถี่ขึ้น และหากไวรัสเหล่านี้กลายพันธุ์อีกเพียงไม่กี่ตำแหน่งอาจทำให้ส่วนหนามของไวรัสสามารถจับกับเซลล์มนุษย์ได้ดีขึ้น นำไปสู่การระบาดแบบมนุษย์สู่มนุษย์ แบบเดียวกับที่เกิดขึ้นกับไวรัสโควิด-19
สอดคล้องกับความกังวลของวงการแพทย์ทั่วโลก ซึ่งองค์การอนามัยโลกและนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกต่างคาดการณ์ว่า กลุ่มไวรัสเฮนนิปา ซึ่งประกอบด้วยไวรัสแลงยา นิปาห์ โม่เจียง และเฮนดรา จะกลายเป็นภัยคุกคามโรคติดเชื้อที่จะระบาดไปทั่วโลกในครั้งต่อไป
อย่างไรก็ตาม ศูนย์จีโนมฯ ย้ำว่า ได้เตรียมพร้อมตรวจสอบรหัสพันธุกรรมอย่างรวดเร็ว (mass array genotyping) เพื่อตรวจจับไวรัสแลงยาดังกล่าวจากสิ่งส่งตรวจแล้ว
สำหรับไวรัสทั้ง 4 ตัวนั้น ไวรัสแลงยาพบครั้งแรกในชาวไร่จำนวน 35 คนในมณฑลซานตงและเหอหนานของประเทศจีน ในปี 2565
ไวรัสโม่เจียงค้นพบในปี 2555 ในหนูในเหมือง Tongguan ในเมืองโม่เจียง ประเทศจีน คนงานเหมือง 6 คนป่วยด้วยอาการคล้ายโควิด และ 3 คนเสียชีวิต ที่น่าแปลกคือพบไวรัสโคโรนาจากค้างคาวที่เกี่ยวข้องกับโควิด-19 อยู่ในเหมืองนั้นด้วย
ไวรัสนิปาห์พบในมาเลเซียและสิงคโปร์เมื่อปี 2542 มีผู้ติดเชื้อเกือบ 300 รายและเสียชีวิตมากกว่า 100 ราย มีการบันทึกการระบาดเกือบทุกปีในบางส่วนของเอเชียตั้งแต่นั้นมา ส่วนใหญ่ในบังกลาเทศและอินเดีย
ไวรัสเฮนดราพบการระบาดครั้งแรกในปี พ.ศ. 2537 ในเมืองเฮนดรา ชานเมืองบริสเบน ประเทศออสเตรเลีย ซึ่งมีม้า 13 ตัวและครูฝึกเสียชีวิต 1 คน
ทั้งนี้ ยังไม่มีรายงานการเสียชีวิตเนื่องจากไวรัสแลงยา แต่ไวรัสโม่เจียง เฮนดรา และ นิปาห์ ผู้ติดเชื้อจะมีอัตราการตายสูง 40-70% โดยอาการเมื่อติดเชื้อแล้ว จะเกิดไข้และอาการระบบทางเดินหายใจอักเสบรุนแรง อาจนำไปสู่โรคปอดบวมจนถึงแก่ชีวิตได้เช่นเดียวกับโควิด-19